Ik heb inmiddels het gevoel dat de bibliotheken zichzelf uithollen. Een destructieve instelling die al langer ingezet is, maar nu wel zichtbaarder wordt.
Wat bedoel ik dan? Alles gaat toch zo goed in bibliotheekland? Behalve dan de bezuinigingen en de kentering naar het digitale vlak.
Maar er speelt nog meer. Niet alleen die zaken hollen het bibliotheekland uit. Ook de inzet van jonge(re) medewerkers lijkt steeds minder van belang.
Tuurlijk zijn er genoeg jonge bibliotheekmedewerkers, maar die werken nu niet op de afdelingen waar het over gaat. Initiatieven worden onder de tafel geveegd. De inspanning van jonge medewerkers wordt wel gewaardeerd, maar tot een zekere hoogte.
Is dat motiverend? Denk het niet. Ik hoor inmiddels verhalen van jonge collega's die stiekem toch buiten de bibliotheekwereld kijken. Logisch? Ja, nogal.
Is het erg? Ja, heel erg! Wil je verder komen in deze tijden van innoveren en vernieuwingen, dan is de input van jonge medewerkers van levensbelang.
We kunnen putten uit de ervaringen van het verleden. We kunnen leunen op de retailgedachte. Maar het verleden geeft geen garantie voor de toekomst. Vooral resultaten niet.
De jongere medewerkers hebben die ervaring niet, maar wel de nieuwe focus die we nodig hebben. Nieuwe activiteiten, nieuwe inrichtingen, nieuwe richtingen.
Ondertussen is de uitholling ook bezig door fusies en samenwerkingen. Goede mensen raken hun baan kwijt en die ben je voor altijd kwijt.
Er zijn natuurlijk mensen die afwachten totdat de grijze golf uit de bibliotheekwereld is geweest. Maar door de bezuinigingen kan het zijn dat die banen juist niet meer opgevuld hoeven te worden.
Willen we de jongere medewerkers nog behouden in bibliotheekland is het belangrijk om ze handvaten te geven. Te motiveren om hun ideeën tot uiting te brengen. Hen serieus nemen met hun plannen.
Op dit moment zijn er teveel eilandjes die met hand en tand verdedigd worden. Niemand wil zijn of haar baan kwijt. Het is dan logisch dat de jongere medewerkers hun heil ergens anders zoeken.
En die krijg je nooit meer terug. Ook niet als de grijze golf weg is.
De destructie van de bibliotheek van binnenuit.
maandag 30 september 2013
zondag 15 september 2013
Curacao North Sea Jazz 2013
North Sea Jazz is in Nederland al een feest. Als je dat combineert met Curaçao krijg je een hele aparte combinatie.
Het begon al voor mijn vakantie. Ik wist dat Curaçao North Sea Jazz Festival tijdens mijn vakantie zou plaats vinden. Ik ken hier en daar Nederlandse en Amerikaanse artiesten, die daar zouden optreden. Ik vroeg zonder resultaat of er nog plaatsen op gastenlijsten waren.
Niet getreurd, want ik heb een fantastische tijd gehad tijdens dit festival. Dat begon al met de opbouw ervan.
Opbouw
We verbleven in een resort wat afgesloten werd door het festival. De weg er naartoe liep door het festivalterrein. Gelukkig was de toegang gewaarborgd door de voortreffelijke organisatie van CNSJ. We kregen een aparte autosticker waarmee we toch thuis konden komen.
Door dit feit verbleven we op slechts 50 meter van het hoofdpodium van Curaçao North Sea Jazz. Volgens het programma zouden daar optreden: Toto, Diana Ross, Marc Anthony, Luis Miguel en Prince!
Ook traden o.a. Kris Berry, Sabrina Starke, Raphael Saadiq, The Roots, Erykah Badu op op andere podia.
Het festival werd in de week ervoor dagelijks meer en meer opgebouwd. Vlaggen erbij, hekken, etc. Uiteindelijk konden we op vrijdag niet meer via de normale weg thuis komen.
Op donderdag konden we al genieten van de eerste klanken van de soundcheck voor het optreden van Marc Anthony. Soundchecks worden in omgekeerde volgorde afgewerkt. De laatste artiest heeft als eerste de soundcheck. En dat klonk al redelijk goed!
Vrijdagavond
De vrijdag was een drukke dag en we waren op tijd voor Toto. Ik snap eerlijk gezegd niet wat zij met jazz te maken hebben, maar gaven wel een leuke show weg.
We konden niets zien, maar wel alles echt horen!
Na Toto kwam Diana Ross en tijdens dat concert wilden we heel graag naar Raphael Saadiq. We verbleven bovenaan de heuvel en Raphael Saadiq trad op bij het strand. Dus we moesten de steile weg naar beneden te voet afleggen.
Beneden aangekomen, stopt er een Amerikaanse auto. Er stapt iemand uit, begroet de bewaking en loopt door. Wie was dat? Raphael Saadiq himself!
We stonden gewoon backstage! Wel achter hekken, maar backstage. Op een gegeven moment ging de zeecontainer met de spullen van Toto bij ons langs en de bewaking van CNSJ liet ons mooi op onze plek staan.
Alle hits van Raphael Saadiq kwamen langs. Helaas geen nummers van Lucy Pearl. Misschien kwam dat ook omdat alleen BJ Kemp mee was als backing vocal. Erika Jerry werd zeker gemist!
Ondertussen liep Questlove (met vrouw/vriendin) backstage rond om het optreden mee te pikken. Volgens mij trad hij op bij Erykah Badu als drummer. En een stoet SUV's kwam langs. Heel mysterieus, maar goed, de Amerikaanse bands willen natuurlijk goed transport.
Na het optreden van Raphael was het weer zaak de heuvel op te gaan en te gaan genieten van Marc Anthony. Hij is een grootheid in Latijns Amerika, dus ik kende geen enkel nummer van hem. Desalniettemin was het wel een heerlijk optreden.
Zaterdag
Zoals ik al eerder vertelde worden soundchecks omgekeerd gedaan. Op zaterdag traden op het hoofdpodium Luis Miguel en Prince op.
De soundcheck van Prince begon al heel vroeg. Hij zou om 23:00u. optreden, maar de soundcheck begon al rond 9 uur in de ochtend. Eerst de drums en elk uur kwam er meer bij. Blazers, strijkers, backing vocals etc. Na vier uur soundchecken deed hij zelf nog een klein uurtje mee.
Volgens het programma zou Prince 1,5 uur optreden. De soundcheck duurde gewoon meer dan vijf uur! Maar wat ze tijdens de soundcheck speelden, was echt veelbelovend. En hard!
Tijdens deze soundcheck twitterde ik er al op los en plaatste zelfs een Vine van een gedeelte. En daar kwamen de Prince fans. Zoals bekend mogen er tijdens optredens van Prince echt geen geluids- en beeldopnamen gemaakt worden. De Prince fans waren dus al erg blij.
In ieder geval had Luis Miguel een stuk minder tijd om te soundchecken dan Prince. Voor zijn optreden waren we nog ruim op tijd. Ik twitterde al e.e.a. erover, maar ik begon ook Vines te plaatsen. Toen kreeg ik ineens heel veel Luis Miguel volgers erbij.
Wat blijkt, ook van Luis Miguel is er een grote fanschare. Een hele fanatieke zelfs. Mijn tweets met Vines werden veelvuldig geretweet door de latino's.
Maar het publiek tijdens het festival ging helemaal los! Na een enkele toegift was het optreden van Luis Miguel afgelopen.
Wachten op Prince! Dit zou de eerste keer zijn dat ik Prince live hoor. Ik ken natuurlijk zijn bekendste hits en ik ken mensen die 100 euro betaald hebben om hem in Paradiso te zien.
Maar na de soundcheck van de middag wist ik wel dat dit een een hoogtepunt zou worden.
Iedereen werd van tevoren weer gewaarschuwd geen foto's en video's te maken. Zat ik mooi achter het podium, dus geen last van.
Enige tijd na 23:00 kwamen de eerste klanken uit de speakers. Het concert was begonnen! Ik weet de volgorde niet meer, maar in ieder geval was het een fantastisch optreden. Krap een uur later zei Prince al good bye!
We wisten niet wat ons over kwam. Een soundcheck van vijf uur en ze spelen maar een uurtje? Dat kan toch niet? Gelukkig kwam hij terug en speelde alsof er niks aan de hand was. Nummer na nummer. Maar ook pauze na pauze. Hij ging en kwam en ging en kwam.
Op een gegeven moment was het echt afgelopen. Jandino Asporaat kondigde het concert af en zei dat iedereen naar The Roots kon gaan. Die speelden nog tot 01:30.
En toen kwam uit de speakers: "Still not satisfied?" Het publiek werd helemaal wild! Na vijf keer weggegaan te zijn kwam hij nog een zesde keer terug. Eén van de laatste nummers was Purple Rain. Prachtnummer!
Na een optreden van meer dan 2,5 uur, 6 breaks was het echt over. Inmiddels was het al half twee geweest, maar wat een optreden!
Ik heb nog een aantal Vines geplaatst, maar ik weet niet hoe lang die blijven staan. De copyrightpolitie van Prince kan me altijd nog ontdekken. Dus volg me op Vine om ze te beluisteren: @patrick23dingen
Zondag
Op zondag moesten we familie uitzwaaien die weer naar Nederland gingen. Wat bleek, op die vlucht zaten allemaal Nederlandse artiesten die op Curaçao North Sea Jazz gespeeld hadden.
Ik sprak kort even met Kris Berry en Manouchka Dongen, maar zag ook nog Rory Ronde en Sherry Dyanne rondlopen.
De 13-jarige die we moesten uitzwaaien was hiervan zo van onder de indruk. Hij wilde bij mij blijven en ik moest hem voorstellen aan al die knappe zangeressen.
Maar ook andere artiesten gingen weer weg, bandleden van The Roots zochten hun vliegtuig bijvoorbeeld ook op.
Binnen een aantal dagen leek het alsof er niks aan de hand was rondom het WTC van Willemstad. Vlaggen weg, podia weg, tenten waren weer opgedoekt.
Alles bij elkaar was het een onvergetelijke ervaring om zo dichtbij het festival mee te maken, zonder 400 dollar te betalen voor twee avonden feest.
Volgend jaar weer? Wie weet.
Het begon al voor mijn vakantie. Ik wist dat Curaçao North Sea Jazz Festival tijdens mijn vakantie zou plaats vinden. Ik ken hier en daar Nederlandse en Amerikaanse artiesten, die daar zouden optreden. Ik vroeg zonder resultaat of er nog plaatsen op gastenlijsten waren.
Niet getreurd, want ik heb een fantastische tijd gehad tijdens dit festival. Dat begon al met de opbouw ervan.
Opbouw
We verbleven in een resort wat afgesloten werd door het festival. De weg er naartoe liep door het festivalterrein. Gelukkig was de toegang gewaarborgd door de voortreffelijke organisatie van CNSJ. We kregen een aparte autosticker waarmee we toch thuis konden komen.
Door dit feit verbleven we op slechts 50 meter van het hoofdpodium van Curaçao North Sea Jazz. Volgens het programma zouden daar optreden: Toto, Diana Ross, Marc Anthony, Luis Miguel en Prince!
Ook traden o.a. Kris Berry, Sabrina Starke, Raphael Saadiq, The Roots, Erykah Badu op op andere podia.
Het festival werd in de week ervoor dagelijks meer en meer opgebouwd. Vlaggen erbij, hekken, etc. Uiteindelijk konden we op vrijdag niet meer via de normale weg thuis komen.
Op donderdag konden we al genieten van de eerste klanken van de soundcheck voor het optreden van Marc Anthony. Soundchecks worden in omgekeerde volgorde afgewerkt. De laatste artiest heeft als eerste de soundcheck. En dat klonk al redelijk goed!
Vrijdagavond
De vrijdag was een drukke dag en we waren op tijd voor Toto. Ik snap eerlijk gezegd niet wat zij met jazz te maken hebben, maar gaven wel een leuke show weg.
We konden niets zien, maar wel alles echt horen!
Na Toto kwam Diana Ross en tijdens dat concert wilden we heel graag naar Raphael Saadiq. We verbleven bovenaan de heuvel en Raphael Saadiq trad op bij het strand. Dus we moesten de steile weg naar beneden te voet afleggen.
Beneden aangekomen, stopt er een Amerikaanse auto. Er stapt iemand uit, begroet de bewaking en loopt door. Wie was dat? Raphael Saadiq himself!
We stonden gewoon backstage! Wel achter hekken, maar backstage. Op een gegeven moment ging de zeecontainer met de spullen van Toto bij ons langs en de bewaking van CNSJ liet ons mooi op onze plek staan.
Alle hits van Raphael Saadiq kwamen langs. Helaas geen nummers van Lucy Pearl. Misschien kwam dat ook omdat alleen BJ Kemp mee was als backing vocal. Erika Jerry werd zeker gemist!
Ondertussen liep Questlove (met vrouw/vriendin) backstage rond om het optreden mee te pikken. Volgens mij trad hij op bij Erykah Badu als drummer. En een stoet SUV's kwam langs. Heel mysterieus, maar goed, de Amerikaanse bands willen natuurlijk goed transport.
Na het optreden van Raphael was het weer zaak de heuvel op te gaan en te gaan genieten van Marc Anthony. Hij is een grootheid in Latijns Amerika, dus ik kende geen enkel nummer van hem. Desalniettemin was het wel een heerlijk optreden.
Zaterdag
Zoals ik al eerder vertelde worden soundchecks omgekeerd gedaan. Op zaterdag traden op het hoofdpodium Luis Miguel en Prince op.
De soundcheck van Prince begon al heel vroeg. Hij zou om 23:00u. optreden, maar de soundcheck begon al rond 9 uur in de ochtend. Eerst de drums en elk uur kwam er meer bij. Blazers, strijkers, backing vocals etc. Na vier uur soundchecken deed hij zelf nog een klein uurtje mee.
Volgens het programma zou Prince 1,5 uur optreden. De soundcheck duurde gewoon meer dan vijf uur! Maar wat ze tijdens de soundcheck speelden, was echt veelbelovend. En hard!
Tijdens deze soundcheck twitterde ik er al op los en plaatste zelfs een Vine van een gedeelte. En daar kwamen de Prince fans. Zoals bekend mogen er tijdens optredens van Prince echt geen geluids- en beeldopnamen gemaakt worden. De Prince fans waren dus al erg blij.
In ieder geval had Luis Miguel een stuk minder tijd om te soundchecken dan Prince. Voor zijn optreden waren we nog ruim op tijd. Ik twitterde al e.e.a. erover, maar ik begon ook Vines te plaatsen. Toen kreeg ik ineens heel veel Luis Miguel volgers erbij.
Wat blijkt, ook van Luis Miguel is er een grote fanschare. Een hele fanatieke zelfs. Mijn tweets met Vines werden veelvuldig geretweet door de latino's.
woensdag 4 september 2013
Antilliaanse bibliotheek
Zo ook die op Curaçao. Willemstad heeft een hoofdvestiging en maakt gebruik van twee bibliobussen die de wijken bezoeken.
Er is in de hoofdvestiging geen spoor van retail te vinden is. De boeken staan keurig met de rug naar je toe. De staat van de boeken is derhalve niet goed te noemen. Ik denk dat dit komt door het klimaat.
Voor een kleine fotoimpressie kijk op mijn EyeEm profiel: http://www.eyeem.com/patrick23dingen
Verder hebben ze een grote collectie afgeschreven boeken, die niet zoals in Nederland richting oud papier gaan. Boeken uit de jaren 60 liggen er zelfs tussen.
In tegenstelling tot de Nederlandse bibliotheken doet de airco het wel goed. Een goede plek om te studeren, zoals studenten en scholieren het ook echt gebruiken.
Ik was er op een dinsdag en er waren weinig recreatieve lezers. Misschien is de dinsdag net als in Nederland een rustige bibliotheekdag.
Ook de Antilliaanse rust vind je hier maar al te goed. Heerlijk!
zondag 25 augustus 2013
Antilliaanse retail
Sommige mensen kunnen het vervelend vinden. Dat de verkoopster met je mee loopt en je dingen aanwijst en overal mee helpt.
In Nederland is het inmiddels gebruikelijk dat je met rust gelaten wordt als je een winkel bezoekt. Maar in Nederland is het doorgeslagen naar de andere kant. In Nederland word je bijna de winkel uitgekeken.
Het is dan geen wonder dat de retail in Nederland het moeilijk heeft. Wie komt er nog naar winkels waar je het gevoel hebt niet welkom te zijn?
Op Curacao is dat anders. Heel anders. Als je hier (ik ben er nu met vakantie) bent en je loopt een winkel in, dan staan er bij de ingang al een paar verkoopsters te wachten.
Eén van hen loopt met je mee en helpt je met vragen, met spullen pakken waar je zelf niet bij kunt en prijst andere dingen aan.
Alles draait om verkopen. Je hoeft niet te kopen, je kunt altijd zeggen dat je later terug komt. Meestal geloven ze dat wel.
Hoe dan ook, de klantvriendelijkheid gaat ver! Heel ver. Iets waar Nederlandse winkels van kunnen leren. Het salaris van de verkoopdames zal niet hoog zijn, maar ze doen er wel alles voor om de klant het naar de zin te maken.
In die zin moet je daar ook wel tegen kunnen. Tegen deze vergaande klantvriendelijkheid.
Echter zit er wel een keerzijde aan de Antilliaanse retail en dat is de snelheid. Je moet soms wel lang geduld hebben voordat de dames een passende schoen uit het magazijn gehaald hebben.
Desondanks zou ik echt adviseren om medewerkers van Nederlandse winkels stage te laten lopen op Curacao. Laat hen ervaren wat echte klantvriendelijkheid is naast de standaard "Hai" en "Hoi".
Hier worden mensen nog een goedemiddag gewenst: Bon tardi!
In Nederland is het inmiddels gebruikelijk dat je met rust gelaten wordt als je een winkel bezoekt. Maar in Nederland is het doorgeslagen naar de andere kant. In Nederland word je bijna de winkel uitgekeken.
Het is dan geen wonder dat de retail in Nederland het moeilijk heeft. Wie komt er nog naar winkels waar je het gevoel hebt niet welkom te zijn?
Op Curacao is dat anders. Heel anders. Als je hier (ik ben er nu met vakantie) bent en je loopt een winkel in, dan staan er bij de ingang al een paar verkoopsters te wachten.
Eén van hen loopt met je mee en helpt je met vragen, met spullen pakken waar je zelf niet bij kunt en prijst andere dingen aan.
Alles draait om verkopen. Je hoeft niet te kopen, je kunt altijd zeggen dat je later terug komt. Meestal geloven ze dat wel.
Hoe dan ook, de klantvriendelijkheid gaat ver! Heel ver. Iets waar Nederlandse winkels van kunnen leren. Het salaris van de verkoopdames zal niet hoog zijn, maar ze doen er wel alles voor om de klant het naar de zin te maken.
In die zin moet je daar ook wel tegen kunnen. Tegen deze vergaande klantvriendelijkheid.
Echter zit er wel een keerzijde aan de Antilliaanse retail en dat is de snelheid. Je moet soms wel lang geduld hebben voordat de dames een passende schoen uit het magazijn gehaald hebben.
Desondanks zou ik echt adviseren om medewerkers van Nederlandse winkels stage te laten lopen op Curacao. Laat hen ervaren wat echte klantvriendelijkheid is naast de standaard "Hai" en "Hoi".
Hier worden mensen nog een goedemiddag gewenst: Bon tardi!
zondag 11 augustus 2013
Zijn e-books wel de toekomst?
Ik heb al eens eerder geblogd over privacy en e-books: Fuck ebooks. De essentie in die blogpost ging erover dat uitgevers precies na kunnen gaan wie wat leest, hoe lang etc. Mijn mening was toen o.a. dat bibliotheken zich niet moeten bemoeien met e-books.
Inmiddels zijn we een stuk verder in de tijd en het succes van de Vakantiebieb app blijkt dat bibliotheken wel de goede kant op gaan met e-books. Misschien wel de succesformule!
Privacy
We zijn er nog niet helemaal uiteraard, maar een belangrijk punt zal wel de privacy worden van de leden van de bibliotheek.
Op dit moment heeft 'De Bibliotheek' veel informatie vergaard over de lezers via de acties Lees Meer en Vakantiebieb. Zoals al is gebleken uit de evaluatie werd er nog niet zorgvuldig mee omgegaan. Immers kwamen bepaalde gegevens van lezers van Lees Meer niet bij de juiste (lokale) bibliotheken terecht.
Hopelijk wordt daar wel van geleerd.
Toptitels
Aan de andere kant worden bibliotheekleden nog steeds niet in staat gesteld om toptitels te kunnen lenen op tablets dan wel e-readers. Afgelopen week moest ik weer iemand teleurstellen dat de bibliotheek geen e-books te leen heeft voor e-readers.
In ieder geval niet landelijk. Er zijn wel meerdere opties in Nederland, maar dat is nog maar marginaal en lokaal. Daarnaast is het op verschillende manieren: De één heeft een portal en de andere leent gevulde e-readers uit aan klanten.
Het landelijk verhuren van e-books komt daarnaast ook nog steeds niet van de grond. Of dat het ooit gaat worden is ook maar de vraag.
In de Verenigde Staten blijkt dat de groei van e-books al weer afzwakt. Hoe komt dat? Door het gebruik van tablets. Het gebruik van tablets mag dan wel groot zijn, maar de mogelijkheden van tablets zijn ook groot. Naast het lezen van e-books kun je nog veel meer doen: internetten, chatten, video's bekijken etc. etc.
De optie e-lezen is slechts één van de vele opties op een tablet, die dan snel ondergesneeuwd kan raken.
Plus
Terug naar de e-books van de bibliotheek. Aankomend najaar wordt het concept E-books Plus ingevoerd. Voor de extra prijs van 20 euro mogen bibliotheekleden 18 e-books lenen. E-books van een jaar of ouder worden toegelaten om te lezen.
Daarbij ben ik zeer benieuwd naar de titels, die beschikbaar komen. Krijgen we dan ook de streekromans en trilogieën (of series als Game of Thrones) die nu zo populair zijn? Het is nog even afwachten, maar ik ben wel erg benieuwd.
Jeugd
Daarnaast vergeten we een grote doelgroep, die van groot belang is voor de voortgang van de bibliotheek: de jeugd.
Kinderen lezen tegenwoordig al veel digitaal: Facebook, Twitter, nieuws, blogs, jeugdsites etc. Om die doelgroep te binden aan de bibliotheek, moet je voor hen een laagdrempelige mogelijkheid bieden om digitaal te lezen.
De boeken van Geronimo Stilton, Hunger Games etc. zouden perfect passen op tablets. Maar dan wel gratis voor de kinderen.
Zij zijn de toekomst voor de bibliotheken en moeten nu juist kunnen wennen aan de digitale mogelijkheden.
Nieuw
Hoe dan ook, het blijkt dat leden en niet-leden een beter beeld hebben gekregen van de 'nieuwe' bibliotheek. De bibliotheek die meegaat met de innovaties van tegenwoordig, die probeert zo goed mogelijk de digitale lezer te ondersteunen.
Maar zoals ik wel vaker zeg en aangeef, de grootste taak voor de bibliotheek in de toekomst is de gidsfunctie.
Iets wat we tegenwoordig ook al vaak doen, maar wat nog prominenter moet worden. Als bibliotheek toon je wat mensen waar kunnen vinden. De ontvanger van deze informatie (of eigenlijk kennis!) kan dan zelf bepalen waar hij of zij de informatie vandaan haalt.
Terug naar de e-books. De meeste verhalen die ik hoor in de bibliotheken is dat mensen nog altijd papieren exemplaren prefereren boven elektronisch lezen.
Bovendien in deze vakantieperiode lijken de boekenkasten leger dan eerdere jaren. Elke week krijg ik meerdere keren de vraag of er meer dan het maximale aantal boeken mee mogen.
Een tablet is leuk om te hebben, maar echt weg zwijmelen doen de meeste mensen nog in een papieren boek.
Dus wat de toekomst tussen e-books en bibliotheken is, is nog erg onzeker.
Inmiddels zijn we een stuk verder in de tijd en het succes van de Vakantiebieb app blijkt dat bibliotheken wel de goede kant op gaan met e-books. Misschien wel de succesformule!
Privacy
We zijn er nog niet helemaal uiteraard, maar een belangrijk punt zal wel de privacy worden van de leden van de bibliotheek.
Op dit moment heeft 'De Bibliotheek' veel informatie vergaard over de lezers via de acties Lees Meer en Vakantiebieb. Zoals al is gebleken uit de evaluatie werd er nog niet zorgvuldig mee omgegaan. Immers kwamen bepaalde gegevens van lezers van Lees Meer niet bij de juiste (lokale) bibliotheken terecht.
Hopelijk wordt daar wel van geleerd.
Toptitels
Aan de andere kant worden bibliotheekleden nog steeds niet in staat gesteld om toptitels te kunnen lenen op tablets dan wel e-readers. Afgelopen week moest ik weer iemand teleurstellen dat de bibliotheek geen e-books te leen heeft voor e-readers.
In ieder geval niet landelijk. Er zijn wel meerdere opties in Nederland, maar dat is nog maar marginaal en lokaal. Daarnaast is het op verschillende manieren: De één heeft een portal en de andere leent gevulde e-readers uit aan klanten.
Het landelijk verhuren van e-books komt daarnaast ook nog steeds niet van de grond. Of dat het ooit gaat worden is ook maar de vraag.
In de Verenigde Staten blijkt dat de groei van e-books al weer afzwakt. Hoe komt dat? Door het gebruik van tablets. Het gebruik van tablets mag dan wel groot zijn, maar de mogelijkheden van tablets zijn ook groot. Naast het lezen van e-books kun je nog veel meer doen: internetten, chatten, video's bekijken etc. etc.
De optie e-lezen is slechts één van de vele opties op een tablet, die dan snel ondergesneeuwd kan raken.
Plus
Terug naar de e-books van de bibliotheek. Aankomend najaar wordt het concept E-books Plus ingevoerd. Voor de extra prijs van 20 euro mogen bibliotheekleden 18 e-books lenen. E-books van een jaar of ouder worden toegelaten om te lezen.
Daarbij ben ik zeer benieuwd naar de titels, die beschikbaar komen. Krijgen we dan ook de streekromans en trilogieën (of series als Game of Thrones) die nu zo populair zijn? Het is nog even afwachten, maar ik ben wel erg benieuwd.
Jeugd
Daarnaast vergeten we een grote doelgroep, die van groot belang is voor de voortgang van de bibliotheek: de jeugd.
Kinderen lezen tegenwoordig al veel digitaal: Facebook, Twitter, nieuws, blogs, jeugdsites etc. Om die doelgroep te binden aan de bibliotheek, moet je voor hen een laagdrempelige mogelijkheid bieden om digitaal te lezen.
De boeken van Geronimo Stilton, Hunger Games etc. zouden perfect passen op tablets. Maar dan wel gratis voor de kinderen.
Zij zijn de toekomst voor de bibliotheken en moeten nu juist kunnen wennen aan de digitale mogelijkheden.
Nieuw
Hoe dan ook, het blijkt dat leden en niet-leden een beter beeld hebben gekregen van de 'nieuwe' bibliotheek. De bibliotheek die meegaat met de innovaties van tegenwoordig, die probeert zo goed mogelijk de digitale lezer te ondersteunen.
Maar zoals ik wel vaker zeg en aangeef, de grootste taak voor de bibliotheek in de toekomst is de gidsfunctie.
Iets wat we tegenwoordig ook al vaak doen, maar wat nog prominenter moet worden. Als bibliotheek toon je wat mensen waar kunnen vinden. De ontvanger van deze informatie (of eigenlijk kennis!) kan dan zelf bepalen waar hij of zij de informatie vandaan haalt.
Terug naar de e-books. De meeste verhalen die ik hoor in de bibliotheken is dat mensen nog altijd papieren exemplaren prefereren boven elektronisch lezen.
Bovendien in deze vakantieperiode lijken de boekenkasten leger dan eerdere jaren. Elke week krijg ik meerdere keren de vraag of er meer dan het maximale aantal boeken mee mogen.
Een tablet is leuk om te hebben, maar echt weg zwijmelen doen de meeste mensen nog in een papieren boek.
Dus wat de toekomst tussen e-books en bibliotheken is, is nog erg onzeker.
maandag 5 augustus 2013
Bibliotheekbehoeften
Bibliotheken proberen juist tegenwoordig aan te tonen wat hun bestaansrecht is in deze snelle tijden. De ene doet dit met lezingen, debatten. Anderen proberen de behoeften van de bezoekers te bevredigen met het maken van nieuwe inrichtingen.
Waarom iemand naar de bibliotheek gaat is heel wisselend. De een zoekt informatie over zijn persoonlijke geschiedenis, de andere persoon leest romantische boeken om in een andere wereld weg te zwijmelen.
Je kunt heel moeilijk dé bibliotheekbezoeker definiëren. In een grote stad als Amsterdam komen de bezoekers voor andere behoeften dan voor iemand die op het Friese platteland woont.
De kern(taak) van bibliotheken is hetzelfde: Op een laagdrempelige manier de behoeften bevredigen.
In de digitale wereld kunnen de stakeholders heel andere gedachten hebben over hoe die behoeften bevredigd dienen te worden. Gelukkig zijn er nu ook mogelijkheden om zelfs digitaal te lezen, maar niet iedereen zou dat toejuichen.
We hebben op dit moment de Vakantiebieb app, wat een groot succes is. Maar dit kan ook de valkuil van de bibliotheek worden. Immers, omdat het een groot succes is, kunnen beleidsmakers nu juist denken: De leners willen digitaal lenen en lezen!
Maar zo werkt het niet.
De cd heeft de afgelopen decennia grote furore gemaakt in de muziekwereld. Echter zijn er nog veel liefhebbers van vinyl.
Is vinyl verdwenen? Nee. Juist omdat er nog liefhebbers zijn die muziek op deze muziekdrager kopen.
Zo zal het ook gaan met de fysieke bibliotheken. We kunnen nu veel digitaal aanbieden en er gaat nog veel meer aan komen.
Echter moeten we nooit de mensen vergeten die nog een papieren boek willen gebruiken om hun behoeften te bevredigen.
Op die manier is het belangrijk om de collectie (in elke vorm!) goed en laagdrempelig te maken en te houden. Voor een kleine persoonlijke vergoeding is het nu al mogelijk om dit te bewerkstelligen. Voor de toekomst moeten we dit zeker blijven onderhouden.
Waarom iemand naar de bibliotheek gaat is heel wisselend. De een zoekt informatie over zijn persoonlijke geschiedenis, de andere persoon leest romantische boeken om in een andere wereld weg te zwijmelen.
Je kunt heel moeilijk dé bibliotheekbezoeker definiëren. In een grote stad als Amsterdam komen de bezoekers voor andere behoeften dan voor iemand die op het Friese platteland woont.
De kern(taak) van bibliotheken is hetzelfde: Op een laagdrempelige manier de behoeften bevredigen.
In de digitale wereld kunnen de stakeholders heel andere gedachten hebben over hoe die behoeften bevredigd dienen te worden. Gelukkig zijn er nu ook mogelijkheden om zelfs digitaal te lezen, maar niet iedereen zou dat toejuichen.
We hebben op dit moment de Vakantiebieb app, wat een groot succes is. Maar dit kan ook de valkuil van de bibliotheek worden. Immers, omdat het een groot succes is, kunnen beleidsmakers nu juist denken: De leners willen digitaal lenen en lezen!
Maar zo werkt het niet.
De cd heeft de afgelopen decennia grote furore gemaakt in de muziekwereld. Echter zijn er nog veel liefhebbers van vinyl.
Is vinyl verdwenen? Nee. Juist omdat er nog liefhebbers zijn die muziek op deze muziekdrager kopen.
Zo zal het ook gaan met de fysieke bibliotheken. We kunnen nu veel digitaal aanbieden en er gaat nog veel meer aan komen.
Echter moeten we nooit de mensen vergeten die nog een papieren boek willen gebruiken om hun behoeften te bevredigen.
Op die manier is het belangrijk om de collectie (in elke vorm!) goed en laagdrempelig te maken en te houden. Voor een kleine persoonlijke vergoeding is het nu al mogelijk om dit te bewerkstelligen. Voor de toekomst moeten we dit zeker blijven onderhouden.
maandag 29 juli 2013
The Sound of Honda
Ik blog eigenlijk nooit over iets anders wat ik, naast muziek en bibliotheken, met interesse volg: Formule 1.
In 2015 keert de motorfabrikant Honda terug in de Formule 1. Terug bij het team McLaren, waarmee het in de jaren 80 zeer succesvol was. In die tijd reed de Braziliaanse coureur Ayrton Senna voor het team.
Om deze terugkeer te vieren heeft Honda iets spookachtigs gedaan. Door middel van licht en geluid is de snelste kwalificatieronde van Senna's McLaren uit 1989 nagebootst op het lege circuit van Suzuka, Japan.
Het is ronduit een angstaanjagende video geworden. Je hoort alleen het geluid van de raceauto en je ziet de verlichting net zo snel gaan als de auto in 1989. Verder is er niets. Geen McLaren, geen motor, geen coureur.
Hoe men dit mogelijk gemaakt heeft kun je in de onderstaande video zien.
(Met Engelstalige ondertiteling.)
Op het eerste gezicht lijkt dit niks te maken te hebben met bibliotheken en informatie. Dat is ten onrechte waar.
Zoals in de 'making of' te zien is, is Honda in de jaren 80 begonnen met het verzamelen van informatie over de raceauto's. De opgeslagen informatie uit 1989 is gebruikt om deze (onmogelijke) ronde na te bootsen door middel van de nieuwste technologie en mogelijkheden.
Er zijn altijd connecties te vinden tussen de snelle sport Formule 1 en de wereld van bibliotheken. Ik zal in de toekomst hier meer aandacht aan schenken.
In 2015 keert de motorfabrikant Honda terug in de Formule 1. Terug bij het team McLaren, waarmee het in de jaren 80 zeer succesvol was. In die tijd reed de Braziliaanse coureur Ayrton Senna voor het team.
Om deze terugkeer te vieren heeft Honda iets spookachtigs gedaan. Door middel van licht en geluid is de snelste kwalificatieronde van Senna's McLaren uit 1989 nagebootst op het lege circuit van Suzuka, Japan.
Het is ronduit een angstaanjagende video geworden. Je hoort alleen het geluid van de raceauto en je ziet de verlichting net zo snel gaan als de auto in 1989. Verder is er niets. Geen McLaren, geen motor, geen coureur.
Hoe men dit mogelijk gemaakt heeft kun je in de onderstaande video zien.
(Met Engelstalige ondertiteling.)
Op het eerste gezicht lijkt dit niks te maken te hebben met bibliotheken en informatie. Dat is ten onrechte waar.
Zoals in de 'making of' te zien is, is Honda in de jaren 80 begonnen met het verzamelen van informatie over de raceauto's. De opgeslagen informatie uit 1989 is gebruikt om deze (onmogelijke) ronde na te bootsen door middel van de nieuwste technologie en mogelijkheden.
Er zijn altijd connecties te vinden tussen de snelle sport Formule 1 en de wereld van bibliotheken. Ik zal in de toekomst hier meer aandacht aan schenken.
Abonneren op:
Posts (Atom)