Curacao North Sea Jazz 2013

North Sea Jazz is in Nederland al een feest. Als je dat combineert met Curaçao krijg je een hele aparte combinatie.

Het begon al voor mijn vakantie. Ik wist dat Curaçao North Sea Jazz Festival tijdens mijn vakantie zou plaats vinden. Ik ken hier en daar Nederlandse en Amerikaanse artiesten, die daar zouden optreden. Ik vroeg zonder resultaat of er nog plaatsen op gastenlijsten waren.

Niet getreurd, want ik heb een fantastische tijd gehad tijdens dit festival. Dat begon al met de opbouw ervan.

Opbouw
We verbleven in een resort wat afgesloten werd door het festival. De weg er naartoe liep door het festivalterrein. Gelukkig was de toegang gewaarborgd door de voortreffelijke organisatie van CNSJ. We kregen een aparte autosticker waarmee we toch thuis konden komen.

Door dit feit verbleven we op slechts 50 meter van het hoofdpodium van Curaçao North Sea Jazz. Volgens het programma zouden daar optreden: Toto, Diana Ross, Marc Anthony, Luis Miguel en Prince!

Ook traden o.a. Kris Berry, Sabrina Starke, Raphael Saadiq, The Roots, Erykah Badu op op andere podia.

Het festival werd in de week ervoor dagelijks meer en meer opgebouwd. Vlaggen erbij, hekken, etc. Uiteindelijk konden we op vrijdag niet meer via de normale weg thuis komen.

Op donderdag konden we al genieten van de eerste klanken van de soundcheck voor het optreden van Marc Anthony. Soundchecks worden in omgekeerde volgorde afgewerkt. De laatste artiest heeft als eerste de soundcheck. En dat klonk al redelijk goed!

Vrijdagavond
De vrijdag was een drukke dag en we waren op tijd voor Toto. Ik snap eerlijk gezegd niet wat zij met jazz te maken hebben, maar gaven wel een leuke show weg.

We konden niets zien, maar wel alles echt horen!

Na Toto kwam Diana Ross en tijdens dat concert wilden we heel graag naar Raphael Saadiq. We verbleven bovenaan de heuvel en Raphael Saadiq trad op bij het strand. Dus we moesten de steile weg naar beneden te voet afleggen.

Beneden aangekomen, stopt er een Amerikaanse auto. Er stapt iemand uit, begroet de bewaking en loopt door. Wie was dat? Raphael Saadiq himself!

We stonden gewoon backstage! Wel achter hekken, maar backstage. Op een gegeven moment ging de zeecontainer met de spullen van Toto bij ons langs en de bewaking van CNSJ liet ons mooi op onze plek staan.

Alle hits van Raphael Saadiq kwamen langs. Helaas geen nummers van Lucy Pearl. Misschien kwam dat ook omdat alleen BJ Kemp mee was als backing vocal. Erika Jerry werd zeker gemist!

Ondertussen liep Questlove (met vrouw/vriendin) backstage rond om het optreden mee te pikken. Volgens mij trad hij op bij Erykah Badu als drummer. En een stoet SUV's kwam langs. Heel mysterieus, maar goed, de Amerikaanse bands willen natuurlijk goed transport.

Na het optreden van Raphael was het weer zaak de heuvel op te gaan en te gaan genieten van Marc Anthony. Hij is een grootheid in Latijns Amerika, dus ik kende geen enkel nummer van hem. Desalniettemin was het wel een heerlijk optreden.

Zaterdag
Zoals ik al eerder vertelde worden soundchecks omgekeerd gedaan. Op zaterdag traden op het hoofdpodium Luis Miguel en Prince op.

De soundcheck van Prince begon al heel vroeg. Hij zou om 23:00u. optreden, maar de soundcheck begon al rond 9 uur in de ochtend. Eerst de drums en elk uur kwam er meer bij. Blazers, strijkers, backing vocals etc. Na vier uur soundchecken deed hij zelf nog een klein uurtje mee.

Volgens het programma zou Prince 1,5 uur optreden. De soundcheck duurde gewoon meer dan vijf uur! Maar wat ze tijdens de soundcheck speelden, was echt veelbelovend. En hard!

Tijdens deze soundcheck twitterde ik er al op los en plaatste zelfs een Vine van een gedeelte. En daar kwamen de Prince fans. Zoals bekend mogen er tijdens optredens van Prince echt geen geluids- en beeldopnamen gemaakt worden. De Prince fans waren dus al erg blij.

In ieder geval had Luis Miguel een stuk minder tijd om te soundchecken dan Prince. Voor zijn optreden waren we nog ruim op tijd. Ik twitterde al e.e.a. erover, maar ik begon ook Vines te plaatsen. Toen kreeg ik ineens heel veel Luis Miguel volgers erbij.

Wat blijkt, ook van Luis Miguel is er een grote fanschare. Een hele fanatieke zelfs. Mijn tweets met Vines werden veelvuldig geretweet door de latino's.

Maar het publiek tijdens het festival ging helemaal los! Na een enkele toegift was het optreden van Luis Miguel afgelopen.
Wachten op Prince! Dit zou de eerste keer zijn dat ik Prince live hoor. Ik ken natuurlijk zijn bekendste hits en ik ken mensen die 100 euro betaald hebben om hem in Paradiso te zien.
Maar na de soundcheck van de middag wist ik wel dat dit een een hoogtepunt zou worden.
Iedereen werd van tevoren weer gewaarschuwd geen foto's en video's te maken. Zat ik mooi achter het podium, dus geen last van.
Enige tijd na 23:00 kwamen de eerste klanken uit de speakers. Het concert was begonnen! Ik weet de volgorde niet meer, maar in ieder geval was het een fantastisch optreden. Krap een uur later zei Prince al good bye!
We wisten niet wat ons over kwam. Een soundcheck van vijf uur en ze spelen maar een uurtje? Dat kan toch niet? Gelukkig kwam hij terug en speelde alsof er niks aan de hand was. Nummer na nummer. Maar ook pauze na pauze. Hij ging en kwam en ging en kwam.
Op een gegeven moment was het echt afgelopen. Jandino Asporaat kondigde het concert af en zei dat iedereen naar The Roots kon gaan. Die speelden nog tot 01:30.
En toen kwam uit de speakers: "Still not satisfied?" Het publiek werd helemaal wild! Na vijf keer weggegaan te zijn kwam hij nog een zesde keer terug. Eén van de laatste nummers was Purple Rain. Prachtnummer!
Na een optreden van meer dan 2,5 uur, 6 breaks was het echt over. Inmiddels was het al half twee geweest, maar wat een optreden!
Ik heb nog een aantal Vines geplaatst, maar ik weet niet hoe lang die blijven staan. De copyrightpolitie van Prince kan me altijd nog ontdekken. Dus volg me op Vine om ze te beluisteren: @patrick23dingen
Zondag Op zondag moesten we familie uitzwaaien die weer naar Nederland gingen. Wat bleek, op die vlucht zaten allemaal Nederlandse artiesten die op Curaçao North Sea Jazz gespeeld hadden.
Ik sprak kort even met Kris Berry en Manouchka Dongen, maar zag ook nog Rory Ronde en Sherry Dyanne rondlopen.
De 13-jarige die we moesten uitzwaaien was hiervan zo van onder de indruk. Hij wilde bij mij blijven en ik moest hem voorstellen aan al die knappe zangeressen.
Maar ook andere artiesten gingen weer weg, bandleden van The Roots zochten hun vliegtuig bijvoorbeeld ook op.
Binnen een aantal dagen leek het alsof er niks aan de hand was rondom het WTC van Willemstad. Vlaggen weg, podia weg, tenten waren weer opgedoekt.
Alles bij elkaar was het een onvergetelijke ervaring om zo dichtbij het festival mee te maken, zonder 400 dollar te betalen voor twee avonden feest.
Volgend jaar weer? Wie weet.