Censuur!

Opeens komt vandaag een tweet voorbij dat je niet negatief mag berichten over retail. Het lijkt wel censuur. Alsof het alleen maar een goednieuwsshow is.

Retail is een mooi middel om de uitleencijfers naar boven te krikken. Maar de bibliotheken zijn zoveel meer. Meerdere blogposts zijn er al door mij en anderen geschreven over de inhoud van de bibliotheken.

Iedereen is natuurlijk vrij om de vorm te kiezen om de bibliotheek in te richten. En dan niet alleen fysiek in te richten, maar ook door de diensten die je aanbiedt als bibliotheek.

De ene organisatie kiest voor retail, de andere kiest voor een eigen ingeslagen weg. Het is natuurlijk ook waar je zelf in gelooft en wat je zelf belangrijk vindt.

Uitleencijfers zijn een mooie set indicatoren hoe het gesteld is met de bibliotheek. Maar het is logisch dat een bepaalde manier, retail in dit geval, niet overal werkt.

Het is ook logisch dat bibliotheken kijken naar nieuwe mogelijkheden om bibliotheken te verbouwen. Retail is dan een mooi middel om de uitstraling van de bibliotheek weer op te frissen.

Echter moeten de mindere kanten van retail belicht worden. Niet altijd kan het goed werken. Zo gaat het ook met het 'echte' retail. Winkels worden soms omgebouwd, maar de resultaten blijven uit. Voor een grotere organisatie kan het betekenen dat er weer een nieuwe uitstraling komt. Voor kleinere winkels kan het de kop kosten.

Er gaat in bibliotheekland ook veel geld om in de ombouw van bibliotheken. Niet alleen de kasten worden aangepast, maar ook worden de medewerkers omgeschoold. Werkstromen worden aangepast, eigenlijk wordt alles aangepast. Kost veel geld.

En dan kosten de ontwikkelbureaus zelf natuurlijk ook nog geld. Iedereen moet geld verdienen en de bibliotheken betalen ervoor. Als de bibliotheken niet betalen, komen er minder inkomsten en dan wordt alles minder. Logisch.

Maar zoals ik al eerder zei, als bibliotheekorganisatie moet je zelf weten of je kiest voor retail of niet. Dan is het belangrijk om de plussen en vooral de minnen te weten. Alleen op basis daarvan kun je een evenwichtige beslissing nemen of je retail als redmiddel ziet.

Daarnaast is het natuurlijk ook mogelijk om te kiezen voor een andere insteek als bibliotheek. De maatschappelijke bibliotheek, de lerende bibliotheek, de werkende bibliotheek etc.

Je hoeft dan niet te kiezen voor retail om toch van belang te zijn als bibliotheek. Verschillende bibliotheken zijn bezig om zich daarop te richten.

Terug naar de titel van deze blogpost: Censuur! Ik denk dat het nu juist zaak is om open te zijn over wat er allemaal gebeurt in bibliotheekland. Niet voor niets zijn er verschillende platforms, Bibliotheek 2.0 en Biebtobieb, om kennis en ervaringen te delen met elkaar.

Als bibliotheken zijn we allemaal op hetzelfde punt: Het moet anders, het moet beter. Gelukkig zijn er verschillende initiatieven van mensen die dit inzien.

Censuur hoort nu dus totaal niet in bibliotheekland. We zijn geen communistisch land waar we moeten oppassen wat we zeggen en wat we doen. Gelukkig niet!

Als er bepaalde partijen zijn, die denken dat dat wel kan, dan horen zij niet in bibliotheekland te zijn.