Vandaag heb ik de term bibliotheeksyndroom maar op Twitter geslingerd. Ik las een artikel over Free Record Shop over het feit dat de schappen zo leeg waren en dat daardoor er weinig omzet was.
Als er niks is, kun je ook niks kopen. Aan de andere kant ziet het er ook niet aantrekkelijk uit om iets uit de schappen te pakken.
Het is dus meer dan logisch dat mensen geen zin hebben om iets te halen in (half)lege winkels.
De laatste jaren is dat natuurlijk ook het geval geweest in bibliotheken in Nederland. Omdat er minder werd geleend, werd er meer afgeschreven. De kasten raakten leger en leger. Tot op het moment dat het eigenlijk helemaal niet meer gaat.
Het bibliotheeksyndroom.
Inmiddels wordt er veel gedaan aan nieuwe invalshoeken, meer verblijven, meer inzetten op interactie in bibliotheken. Minder op het uitlenen.
Het moet nog even groeien, maar de veranderingen zijn wel zichtbaar. Bibliotheken worden steeds zichtbaarder in het creëren van een verblijfplaats voor gelijkgestemden.
Of die gelijkgestemden nu van dezelfde schrijver houden, of dat ze als zzp'er aan het werk zijn. Of studeren. Mensen zoeken elkaar weer op. Men is digimoe. Niet alles wordt meer geplaatst op Facebook, op Hyves kan niet meer. Mensen zoeken het persoonlijke contact weer op.
Dat is natuurlijk ook een voordeel van bibliotheken. Daar lopen enthousiaste medewerkers rond die persoonlijke adviezen kunnen geven, zonder een waardeoordeel te vellen over de boeken die geleend worden.
Even terugkomend op Free Record Shop. Het lijkt mij verstandig dat hun moedermaatschappij kijkt naar wat bibliotheken doen. Qua inrichting, qua beleving en qua attitude.
Uiteindelijk willen we allemaal dat de cijfers omhoog gaan. Maar dat kan alleen met oprechte attitudes die ervoor zorgen dat mensen zich welkom voelen.
Pas daarna kun je verdere stappen ondernemen. Vooral ook in de bibliotheken.
Want hoe meet je nu eigenlijk of een bibliotheek succesvol is? Ouderwetse gedachte is het aantal uitleningen. Maar het kan ook op andere manieren. Op de verblijfsduur, op de bezettingsgraad van de leeszaal, een studiecentrum etc.
Bibliotheken ontworstelen zich langzaam van het bibliotheeksyndroom. En voor de digivermoeide mensen zijn er steeds meer mogelijkheden om naar de bibliotheken te komen.
Gelukkig maar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten