woensdag 18 mei 2016

Eerlijk ouderschap

Sinds ik vader ben lees ik steeds meer over de maatschappelijke rolverdeling van vaders en moeders. Iets waar ik me erg aan stoor.

Het artikel van Sarah Sluimer (en haar aanmoediging en die van Aafke Romeijn) deed me besluiten om hierover een blogpost te schrijven.

Niet niets
Kinderen krijgen is niet niets. Kinderen opvoeden ook niet. En beide hebben met elkaar te maken. Beide worden gedaan door een vader en een moeder.

Je kunt op verschillende wijzes zwanger raken. Sommige mensen kiezen ervoor om bewust zelfstandig moeder te worden. Anderen kiezen ervoor om met twee moeders een kind op te voeden.

Voor het grootste gedeelte van de mensen kiezen een man en een vrouw ervoor om kinderen te krijgen en op te voeden. Maar daar is het soms al een brug te ver.

Vaders die opvoeden? Nee, vaders zijn stoer. Ze moeten niets hebben van de kinderen. En dan denk ik: "Wat voor vader ben je?"

Je kiest er samen voor om kinderen te nemen. Ik kan me niet voorstellen dat je dan denkt: "Hup, moeder, doe je ding. Ik zorg wel voor het geld."

Binding
Zelf ben ik nu vader van een zoon van bijna drie maanden. Als trotse vader had ik al snel een band met de kleine. Ik kon goed regelen dat ik drie weken vrij kon hebben na de komst van de kleine.

Die drie weken waren bikkelen. Nachtdiensten, zorgen, onzekerheden, twijfels, moedeloosheid. Alles voor de kleine om die tevreden te stellen.

Er zijn mannen die na twee dagen vaderschapsverlof zeggen: "Mazzel, succes, tot later!"

Nu is het nog wettelijk geregeld dat een vader maar twee dagen vaderschapsverlof heeft. In 2017 gaat het naar 5 dagen. Veel te kort. Hoe kun je als vader dan binding krijgen met je kind? Hoe kun je je partner de steun bieden die ze nodig heeft?

Hoe kun je als man een vrouw die emoties allemaal door laten maken. Vrouwen die net moeder zijn geworden (vooral de eerste keer) maken zoveel mee. Lichamelijk, mentaal. Met grote sociale druk "Ja, hoor, alles gaat goed. De bevalling ging als een zonnetje. De baby is een dotje. Etc. Etc."

Natuurlijk niet. Wees eerlijk als vader en moeder dat het gewoon kut is om de eerste weken en maanden te bikkelen. Maar ga als man niet langs de zijlijn staan.

Ik moest moeder en kind na drie en halve week weer verlaten. Verschrikkelijk was het.

Liefde
De kleine is nu bijna drie maanden oud. In mijn geval zie ik hem alleen maar in het weekend. Bewuste keuze en was ook van tevoren goed besproken.

Inmiddels weet hij dat hij van mij eten krijgt. Dat hij van mij aandacht krijgt. Dat hij van mij een schone luier krijgt. In de nachten dat ik bij hem ben.

Niet alleen in de nacht maar ook overdag. Dan niet altijd. De moeder is er ook. De verzorging is dan gezamenlijk.

Wat belangrijk is, is dat de moeder in het weekend kan bijtanken. Zij heeft de nachtdiensten doordeweeks. Ik in de weekenden. Ik tank bij in de doordeweekse nachten.

Mensen vragen ook wel eens of ik het niet moeilijk heb dat ik hem niet doordeweeks zie. Ik vind van niet. Ik ken mijn taken en plichten. Samen een kind, samen de verplichting, samen de verzorging. En vooral ook samen de lach van de kleine.

Niets beters dan een tevreden kind te zien. Een volle buik, een schone luier, een zucht van tevredenheid. Een lach die zegt: "Dank je wel!"

Jongens in het blauw
De maatschappij is nog teveel gericht op de tweedeling van man/vrouw. Dat begint al op de babyafdeling van de kledingwinkels.

Jongens horen blauw te dragen en Stoer op de shirtjes hebben staan. Daar moeten auto's en graafmachines op. Meisjes moeten juist weer heel tuttig gekleed worden. Bloemetjes, roze, etc.

Ik kijk graag naar wat ik de kleine weer kan bieden qua kleding. Ik ben meestal ook de enige man die tussen de babykleding kijkt. Er zijn alleen maar moeders te vinden.

Uiteraard overleg ik wel of bepaalde shirts of broeken wel kunnen met de moeder. Immers: samen opvoeden.

Maar met het uitzoeken van kleding word je zo snel beperkt. Het is óf roze óf blauw. Niet iets wat er tussen in past. Wat voor én jongens kan én voor meisjes.

Toen het geslacht van de baby nog niet bekend was, gingen we al kijken naar kleding. Maar ja, zonder te weten wat het wordt is die zoektocht snel afgelopen. Je kunt gewoon niet kiezen.

De kinderwagen is overigens paars! Fuck de mensen die denken dat een jongen niet in een paarse kinderwagen kan. Aan de andere kant is het ook fijn om mensen op het verkeerde been te zetten.

"Oh, wat leuk. Een meisje!" "Uh, nee hoor. Een jongen." En dan de blik van hen. Priceless.

Eerlijk
Toevallig postte zangeres Melanie Fiona onderstaande openhartige video. Ze vertelt hier haar verhaal over haar bevalling.

Hoe de vader van haar kind haar ondersteunde bij de keuze van bevallen. Hoe zij er tegenop zag om een bepaalde keuze te maken, die voor haar genomen werd. Omdat ze niet eerlijk was.

Haar boodschap vooral is: Wees eerlijk. Tegenover jezelf, tegenover je partner, tegenover je familie, tegenover je vrienden, tegenover de maatschappij.

Ze krijgt veel bijval van moeders die hetzelfde meemaakten, maar ook de vaders dienen deze video te kijken. Kijk wat een moeder meemaakt in de eerste weken/maanden.

En haar boodschap is ook mijn boodschap: Wees eerlijk.

dinsdag 17 mei 2016

De NBC dichterbij dan ooit?

In december 2015 vroeg ik me af of de Nationale Bibliotheekcatalogus (NBC) verder weg dan ooit was.

Die vraag heeft wat opgeleverd. Twee goede werksessies, veel uitzoekwerk, en resultaat.

Vragen stellen
Soms is het gewoon goed om kritisch naar bibliotheekzaken te kijken. Vragen stellen, waarom iets wel zo is en waarom niet. Niet iedereen kan en wil daar antwoord op geven.

De vraag "NBC verder weg dan ooit?" stelde ik niet voor niets. Ik zag dat belangrijke zaken verdwenen in bibliotheekcatalogi. Na mijn blogpost werd er al snel een werkgroep samengesteld van kundige mensen uit het vak met diverse perspectieven en belangen.

Vooral de diversiteit is belangrijk. De groep bestond niet alleen uit backoffice of staf, maar ook mensen die tussen de boeken staan. Degenen die de catalogi dagelijks gebruiken in het werk.

We merkten dat er nu ook daadwerkelijk iets moest gebeuren. Bibliotheken gaan langzaam over op de NBC en nemen afscheid van oude catalogi. Catalogi waar bruikbare aspecten in zitten, die de zichtbaarheid van externe bronnen vergroten.

In de NBC zitten ook externe bronnen, maar er kan gekozen worden om deze te verstoppen. Er kan gekozen worden om het zoekende websitebezoekers het heel moeilijk te maken. Is iets niet lokaal aanwezig, bestaat het dan wel? Om dit tegen te gaan hebben we tien tips opgesteld plus twee overwegingen.

Ontdek de NBC (en alle randverschijnselen)
Maar leer eerst de NBC kennen. Zoals we de NBC zien op websites is alleen maar de voorkant. Aan de achterkant is er meestal veel meer te zien. Johan Stapel van de KB heeft in elf sheets de huidige stand van zaken m.b.t. de bibliotheekcatalogi en de NBC samengevat.

Ontdek bijvoorbeeld hoe externe bronnen zich verhouden tot de catalogus en welke keuzes bibliotheken kunnen maken om te tonen. E-books, Passend Lezen, Muziekweb, Musidesk (bladmuziek) etc. Niet onbelangrijk is de beschikbaarheid van materialen. Ook kun je kiezen wat je als eerste toont aan de zoekende bezoeker.

Kortom de NBC is niet alleen even een catalogus, die je zomaar implementeert.

Ontdek de goede dingen
In mijn vorige NBC-post liet ik veel dingen zien die niet goed gaan. Maar nu laten we juist zien wat er goed is in de bibliotheekcatalogi. Er zijn juist heel veel goede dingen, waar je als bibliotheek echt iets mee kunt.

Tijdens de eerste sessie hebben we op basis van de slechte voorbeelden tips opgeschreven die juist in de NBC moeten.

Op basis hiervan ben ik gaan kijken waar deze nu al te vinden zijn. Deze vind je in de tien tips (het lijkt wel een tipparade) met links naar de bibliotheekcatalogi.

Aangezien catalogi nu zo snel veranderen, verwacht ik dat er ook wel snel linkrot zal ontstaan. Helaas.

We sluiten de presentatie af met twee overwegingen. Een overweging kan zijn om niet zelf te beslissen wat je wilt doen. Maar op de Koninklijke Bibliotheek wachten met een NBC-voorkant.

Tenslotte ga zelf op ontdekkingstocht langs de bibliotheekcatalogi. Wij hebben dat gedaan, maar dat kun je zelf ook.

De vraag
Zou de NBC niet echt verder weg zijn dan ooit? Ik denk het eerlijk gezegd niet. Met deze tips kom je een heel eind om je 'eigen' NBC samen te stellen.

Natuurlijk zijn we nu alweer vijf maanden verder in de tijd, dat brengt de NBC landelijk vijf maanden dichterbij.

Maar zonder Karin, Pascale, Esther, Marie-Bernadette, Iwan, Erwin, Johan, Lieke, Mark, Brigit en Marjon (en ikzelf) hadden we dit niet kunnen bewerkstelligen. Hulde voor hen voor de inzet en de input.

Het laat maar eens zien dat je met een gezamenlijk doel snel resultaat kunt behalen in de bibliotheken.

En zoals Mark vandaag blogde: Dus hup, aan de slag!