dinsdag 13 december 2016

Opnieuw beginnen

2016 is alweer bijna ten einde. De tijden gaan snel, de bibliotheken staan alweer stil. De financiën moeten nog net even op orde voor projecten. Maar veel uitvoering is er niet meer.

Uitvoering
Is er wel wat uitgevoerd eigenlijk? Dit jaar zijn er diverse samenwerkingen gestart tussen landelijke organisaties. Heel goed.

Bibliotheken worden steeds meer als een platform gebruikt voor de burgers. Er gaat veel geld in om. Echter is de tendens om steeds meer vrijwilligers in te zetten.

Waar blijft dan het geld binnen de bibliotheekwereld? Of gaat dat naar buiten?

Vrijwilligers
Het is een interessante vraag. Des te meer vrijwilligers, des te meer managers. Des te meer managers, des te hoger ingeschaald. Des te meer geld gaat naar de staf van de bibliotheken.

Zijn de bibliotheken daar wel bij gebaat? Moeten we niet eerder op de werkvloer de juiste goedbetaalde medewerkers (bibliothecarissen) hebben?

Op dit moment is er een echt grote uitstroom van gepensioneerde bibliothecarissen. Ze zitten hun tijd uit en zien dat er mensen binnenstromen, die alleen nog iets met boeken hebben.

En zijn dat de juiste personen binnen de bibliotheken?

Gate keepers
Daarnaast zijn er inmiddels zoveel managers, die eigenlijk gate keepers zijn. Gate keepers zijn de contactpersonen binnen bibliotheken. Je moet tegenwoordig net op het juiste moment, de juiste persoon tegenkomen.

Heb je de verkeerde persoon te pakken, dan hang je. Enorm. En gate keepers houden de kennis en informatie bij zich. Kennis delen zit er niet bij. Ik heb er wel vaker over geblogd, maar het wordt steeds duidelijker dat gate keepers de strop voor de bibliotheken zijn.

Boeken schuiven en meer
Inmiddels is wel duidelijk dat er voor de burgers meer werk te verzetten is dan alleen boeken schuiven. Boeken schuiven kan iedereen wel. Maar wat ik merk is dat de focus nog steeds op boeken schuiven ligt.

Vanuit landelijke bibliotheekorganisaties wordt er veel aan gedaan om nieuwe projecten te ondersteunen. De bibliotheekwet schept echter meer ruimte voor de POI's. Desalniettemin moet er dan weer een projectteam opgesteld worden om de lokale bibliotheken te ondersteunen.

Eigenaar
Daarnaast zijn er nog problemen met het eigenaarschap van ledengegevens. Van wie zijn de ledengegevens? Van de lokale bibliotheek, al dan niet bevestigd in de lokale "Algemene Voorwaarden" of van de KB (bijvoorbeeld voor de e-books) of van de VOB? Om deze vraag te beantwoorden is er een heus consortium opgericht.

Ik hoop echt dat er een oplossing voor komt.

E-books
In 2016 is het ook duidelijk geworden dat bibliotheken e-books mogen uitlenen tegen een leenvergoeding. Of dat goed nieuws is, weet ik niet. We gaan zien of het wat uitmaakt. E-books zullen altijd een niche blijven, terwijl ze wel een grote hap uit het budget nemen.

Overnieuw
Met een helikopterview kun je wel zeggen dat er veel lapmiddelen gebruikt worden om de burgers te helpen. Moeten we dan niet helemaal opnieuw beginnen met het bibliotheekstelsel? Met de vraag "Wat is de bibliotheek?" of eerder "Wie is de bibliotheek?".

Terug naar de bibliotheek als platform. Redden de bibliotheken dat wel? Kunnen de bibliotheken de druk wel aan? We gaan het zien in het voorjaar in de bibliotheekwereld.

woensdag 28 september 2016

Selling the Story

Jezelf ontwikkelen kan nooit kwaad. Overtuigender presenteren en zekerder zijn voor een gesprekspartner wilde ik uit deze cursus halen. Er zijn nog meer informatieprofessionals die willen leren om zich te blijven ontwikkelen.

Erwin la Roi en Daphne Depassé herkenden dit in het werkveld. Informatieprofessionals zijn vaak (niet generaliserend) gesloten mensen. Ze mogen zeker wel hun verhaal vertellen. Waarom ze waardevol zijn voor een organisatie. Wat hebben ze te bieden. Wat doen ze eigenlijk.

Hier is de tweedaagse cursus Storyselling uit ontstaan. Speciaal om mensen uit de informatiedienstverlening te leren hoe ze beter hun verhaal kunnen vertellen. Letterlijk verkopen.

In 2015 heb ik de cursus Leren Innoveren van Erwin en Daphne gevolgd. Dat was al een waardevolle cursus voor me. Maar deze cursus Storyselling was nog waardevoller. En dat komt niet alleen door Erwin en Daphne, maar ook door acteur/filmmaker/storyteller/motivator Mimoun Oaissa.

Wat
De eerste dag van de cursus bestond vooral uit het ontdekken van wat je wilt vertellen. De huiswerkopdracht was om een pitch voor te bereiden voor de tweede dag.

Daphne gaf de eerste dag goede tips en trucs om je verhaal te vormen. Waaronder ook weer de Waarom-vraag. Leef je in in degene die je wilt overtuigen. Weet wat de ander wil horen. Weet wat je te vertellen hebt. Weet hoe je iemand kunt raken. Gebruik een metafoor bij je verhaal.

Ik weid niet teveel uit qua tips. Daphne kan dat veel beter.

Hoe
Met de huiswerkopdracht kwamen we de tweede dag weer naar de Frascati-studio in hartje Amsterdam. Elke deelnemer mocht zijn of haar pitch doen.

En doen deden we de hele dag. Oefeningen doen die uit je comfortzone zijn. Je pitch nogmaals doen. Luisteren naar de anderen. Luisteren naar de tips en trucs die Mimoun gaf. Echte waardevolle tips. Niet alleen naar je eigen tips, maar ook de feedback voor anderen was waardevol.

Samen met humor en oprechte interesse van Mimoun maakten dat de feedback bij bleef. Soms dwaalden we wel erg af, maar kwamen wel weer tot de kern: Hoe verkoop je goed je verhaal aan anderen.

De cursus was geen theoretisch verhaal, maar praktisch. Leren door te doen. Uiteindelijk was de inhoud van de pitch minder belangrijk dan de wijze waarop je aan het woord bent.

Er kwamen zoveel tips op ons af, dat we het advies kregen om er één advies/tip eruit te pikken. Met dit advies kun je de komende tijd verder mee. Verder uitwerken en oefenen.

Waarom
Het was een erg waardevolle cursus. Ik heb er echt iets aan gehad voor de toekomst. Het lijken moeilijke tips van tevoren. Hoe kom ik verder. Maar uiteindelijk bleken het hele simpele trucs te zijn, die ik direct kan toepassen.

Mocht je ook geïnteresseerd zijn in deze cursus, meld je bij Daphne of Erwin. Wellicht dat er een tweede lichting komt bij voldoende animo.

In mijn ogen is deze cursus ook erg nuttig om het incompany, of meerdere bibliotheken samen, te doen. Ik was de enige persoon uit de openbare bibliotheken.

Dank
Ik wil Daphne en Erwin bedanken voor hun tijd en de mogelijkheid om de cursus te volgen. En natuurlijk Mimoun. Dankzij zijn inzet ben ik een stuk verder gekomen in de wijze waarop ik mijn verhaal kan vertellen.

woensdag 14 september 2016

Waarom Carla Hayden geschiedenis schrijft

Foto: twitter.com/LibnOfCongress
Carla Hayden is de nieuwe Librarian of Congress.

Veel bibliothecarissen in Nederland zal het weinig uitmaken of schelen wie ze is en wat ze doet. Dan hoef je niet verder te lezen.

Ben je wel geïnteresseerd, lees gerust door. Carla Hayden is de eerste Afro-Amerikaanse en vrouwelijke Librarian of Congress. Er gingen 13 mannen haar voor, die behalve de laatste, dit tot hun dood waren.

Library of Congress
Maar wat is nu eigenlijk een Librarian of Congress? Of wat is de Library of Congress (LoC)? De LoC is de nationale bibliotheek van Amerika. De grootste bibliotheek van de wereld. Van alles wat er in Amerika gemaakt wordt in de kunsten (o.a. boeken, muziek, films, etc) wordt er een exemplaar bewaard.

Het was opgericht als hulpmiddel voor het Congres bij het behandelen van de lopende zaken, maar is eigenlijk de Koninklijke Bibliotheek van Amerika geworden.

Aan het hoofd van deze bibliotheek staat de Librarian of Congress. De dertien Librarians waren allemaal mannen en wit. Ze hadden veelal geen tot weinig echte ervaring als bibliothecaris. Daar is met Carla Hayden verandering in gekomen.

De vorige Librarians of Congress werden voor het leven benoemd. Dit hield in dat ze tot hun dood deze functie vervulden en dat er dan een nieuwe kwam. Barack Obama besloot echter om dit te wijzigen naar een benoeming van tien jaar. De dertiende Librarian of Congress werd o.a. mismanagement verweten en niet in staat te zijn om de LoC de 21e eeuw in te loodsen.

Baltimore
Er is genoeg informatie te vinden over Carla Hayden en haar achtergrond. Maar haar laatste baan was directeur van de bibliotheek in Baltimore. Ze was hier directeur toen in 2015 grote onlusten uitbraken na (dodelijk) politiegeweld tegen Freddie Gray.

Tijdens de inauguratie werd verteld wat ze deed in Baltimore. Ze hield de bibliotheek open. 's Avonds en 's nachts waren de rellen en 's ochtends smeulden de autowrakken voor de deur van de bibliotheek. Maar elke ochtend deed ze de deuren van de bibliotheek open. Om de bewoners van Baltimore kansen en een veilige plek te bieden. Om de kinderen te helpen, maar ook om de protesterende mensen kansen te bieden.

Een ander voorbeeld was dat Carla Hayden pro deo advocaten de bibliotheek in liet in het programma Lawyers in Libraries. Deze advocaten hielpen mensen met een strafblad om nieuwe kansen te geven in het leven. Een baan zoeken o.a. Er kwamen 600 mensen op de eerste dag af. Sommigen wachtten 6 uur om geholpen te worden.

Elke bezoeker (meestal donker en man) kwam uiteindelijk bij de bibliothecaris uit. En hij/zij kreeg een bibliotheekpas. Een gratis bibliotheekpas. En ze vroegen: "Vertrouw je me dat ik een boek meeneem?" "Kan ik hier elke dag komen?" "Kan ik hier gebruik maken van de computers?" Het antwoord op deze vragen, dankzij Carla Hayden waren: "Ja."

Dat is de bibliotheek.

Uitzonderlijk
Wat er in Amerika is gebeurd, is uitzonderlijk. Carla Hayden zei het zelf in haar speech. Ze stamt af van mensen die het recht om te lezen (en te leren) werd ontzegd tijdens de slavernij in Amerika. Nu heeft zij de mogelijkheden om elke Amerikaan en daarbuiten de kansen te geven om te leren van het verleden en het heden.

Immers tijdens de Baltimore-protesten kwam er een meisje naar haar toe en zei: "Waarom is er zoveel aan de hand?" Maar dankzij de collectie van de LoC kan er nu gekeken worden naar wat Rosa Parks schreef na haar arrestatie. Ze schreef: "Mijn hele leven ben ik klein gehouden en ik voelde dat het niet meer langer aan kon."

Rolmodel
Dat een Afro-Amerikaanse vrouw deze rol als Librarian of Congress heeft gekregen is een groot goed. Bibliotheken worden steeds minder wit in Amerika. Maar deze dame is een rolmodel voor alle Afro-Amerikaanse bibliothecarissen. Voor alle vrouwelijke bibliothecarissen. Voor alle donkere mensen in de westerse wereld.

Eigenlijk kan ik niet eens beschrijven wat het betekent, omdat het zoveel betekent.

De inauguratie kun je hier terugkijken.
De introductie van Carla Hayden als genomineerde kun je hier zien.

woensdag 20 juli 2016

The White Library

This is a translation of the Dutch blogpost De witte bibliotheek. Since this issue is not only important for Dutch libraries and international librarians were interested in the piece, I decided to translate it into English.

---------------
Cultural diversity is nowadays a hot issue. But is that also the case in libraries? Libraries have a strong mind to empower people. "We" teach our visitors how to read, how to enjoy art and culture, we provide them space to debate and to meet each other.

Visitors with foreign roots visit the public libraries. Surinamese, Dutch Caribbean, Moroccan, Turkish, African (from all countries) and recently Syrian visitors.

The so called "allochtonen" (not native Dutch people). But also the people from other countries who are not considered to be "allochtoon" (e.g. expats, American, German, English people). I don't like the terminology of we/them.

We are all Dutch with diverse roots. Some people have and Surinamese and Chinese and Dutch Caribbean roots. Through this mixed cultural diversity strict backgrounds are fading.

This is not only about adults, but also about children (and their parents). Children can pick a lot of books in the public library. But it seems like these children can only lend books about children with Dutch roots. These children can't identify themselves with the protagonists in the books.

Children books
On April 2nd this became apparent during the Afternoon of the Children's Book in de Amsterdam Public Library. When you look at the pictures, you can see the lack of diversity of children's book authors. How is that possible? It seems like that publishers think that the authors from foreign origin are not good enough or they think these authors are not present.

That is rubbish of course. There are authors who write for adults. They are welcomed by the publisher (or not), but they get their books published anyway. Apparently children's books have other standards.

It is said that the children and their parents with foreign roots are not interesting for publishers. They borrow the books, but they do not buy books. What will not be sold, will not be published.

Public libraries
Back to the public libraries. Public libraries are lead by directors and they are supported by other staff: marketing, public relations, education and front office.

In the public libraries with dark skinned librarians in the front office, the back office is for 99% white. This white back office decides which programs are organised, who is their new colleague, when certain issues are discussed, etc.

I asked someone who visits public libraries regularly whether she encounters dark librarians. In her private life, in her life as an artist and her daily work. She was shocked and said "No".

Keeping the white library white
In the USA there is a genuine library school on college level. There is a special program to cultivate cultural diversity. What became apparent... This programs keeps the white library white.

Thanks to Ton de Kruyff, who tweeted this blogpost. Another interesting blogpost from the US. This is not only about public libraries, but also about the college libraries and other libraries.

During the four years of my study Information Services and Management there was just one Surinamese student. The rest... Oh well.

In the US the perspective of librarians and libraries are mostly from the white middle class. That situation is not different in Holland.

The wages for staff librarians are usually higher than the front office librarians. Most of the time the back office is staffed by women, who already have a hard working husband. They are middle-aged with a parttime contract. So they have their lives all sorted out.


The world of library directors is also white. The header photo of the Dutch Library Association (VOB) Twitter account shows just white people. The amount of men and women are about equal.

Code Cultural Diversity
The VOB does name cultural diversity in library organisations. But they forward you to the website Code Cultural Diversity where this code is published (PDF).

There is no real policy. I don't think local public libraries follow a policy to attract librarians with foreign roots.

My own experiences with public libraries show the same. Working from Rotterdam I have a lot of correspondence with public libraries. I only know one person with foreign roots along my contacts.

Scroll through the members of Biebtobieb and consider who does what in the world of libraries.

Different
It can be different. In 2015 I was present at the opening of the Youth Month in the Rotterdam Public Library. I was the only partner with Dutch roots. The other people from Afghanistan, Suriname, Dutch Caribbean, Cabo Verde etc.

The librarian who runs the so called Youth Floor has also roots from outside Holland. She is not organising activities for people from those countries, but she organises activities with them. And that is the force.

"We"
It is quite weird "we" organise activities for "them". And that "they" are not well represented in the public libraries. Actually nothing changed in eight years.

How can "we" organise something for "them" without knowing "what" they really want and need?

You will get a genuine enrichment for the libraries, for the librarians, for the world of libraries and really the visitors, when you add the backgrounds from outside Holland.

maandag 18 juli 2016

Sociale druk in de bibliotheek

Sociale druk kennen we allemaal wel. Dat je toch dat ene doet, wat je eigenlijk niet wilde gaan doen. Maar door je omgeving doe je het toch. Of de druk wordt zo groot, omdat je iets moet doen, maar wat je eigenlijk niet kunt doen.

Iedereen heeft wel dergelijke voorvallen. In de bibliotheekwereld is het eigenlijk nog erger dan de sociale druk van je buren of van je familie.

Ik heb wel vaker blogs geschreven over hoe het er aan toe gaat in bibliotheken. Anderen hebben weleens bericht over angstcultuur bij bibliotheken.

Recent kwam ik de sociale druk tegen in de bibliotheekwereld. Het is dat iemand zich erover uitsprak. Deze persoon (m/v) moest en zou een opdracht uitvoeren binnen een bepaalde tijd. Deze persoon kon dat niet door onwetendheid over een bepaalde bibliotheekdienst.

Dat kan gebeuren, maar gretig op zoek naar antwoorden, kwam er van collega's de druk wederom. "Waarom heb je geen antwoord?" "We werken met termijnen, waar binnen de opdracht voldaan moet zijn. Op deze manier lukt het nooit."

En zo gaat het in veel bibliotheken. Afdelingen weten van elkaar niet wie wat doet, en vooral waarom iemand iets dan wel of niet doet.

Toen ik twitterde over "het grootste gevaar binnen bibliotheken", kreeg ik van diverse bibliothecarissen bijval. Ze vonden het herkenbaar.

En die sociale druk ligt niet alleen bij bibliotheken, maar overal binnen de bibliotheekwereld. Landelijk, provinciaal en lokaal.

Hoe vaak kom ik het wel niet tegen dat ik een afspraak in het land heb en spreek met een collega (bibliothecaris in het algemeen). Tijdens het gesprek is er niets aan de hand. Leuk, informatief gesprek. Komt er een andere collega bij, dan voel ik de spanning stijgen. Tussen beide. Een soort van passieve agressiviteit.

Nu heb ik dus door wat het is. Het is geen angstcultuur, maar de sociale druk. De sociale druk om alles perfect te doen, voordat mensen gaan zeuren.

Zelf heb ik diverse malen op mijn kop gekregen, door dingen die ik twitterde of blogde. Er werd dan gezeurd, omdat er ergens mensen bepaalde zaken niet willen of kunnen zien, die ik wel zie. Ligt het aan mij of voel ik die sociale druk niet?

Gevaar
Sociale druk in bibliotheken maar de vooruitgang niet makkelijker. Projecten blijven te lang op bureaus liggen om verder uit te werken.

Bibliotheekbezoekers worden niet juist geholpen door de bibliothecarissen. Nieuwe ontwikkelingen worden niet gezien en doorgepakt. Nieuwe mogelijkheden worden niet gezien.

En juist dat is het gevaar voor bibliotheken. Voordat je het door hebt, blijf je hangen als uitleenfabriek. Voordat je het door hebt, ontneemt de gemeente nog meer geld. Voordat je het door hebt, werken er alleen vrijwilligers in de bibliotheek.

Oh ja, dat is ook sociale druk in de bibliotheken: Wat zij hebben, wil ik ook. Wat die bibliotheek doet, moeten we ook doen.

Helaas werkt het niet op die manier. Desondanks wordt er vaak nog gedacht dat bibliotheken instituten zijn. Maar deze instituten worden geleid door mensen. Mensen die wel sociale druk voelen.

Mijn advies is dan ook om de sociale druk te laten varen. Doe wat je zelf goed vindt. Doe wat jij belangrijk vindt voor je bezoekers. Daar doen we het toch voor? Niet voor de collega die jou onder druk zet.

woensdag 18 mei 2016

Eerlijk ouderschap

Sinds ik vader ben lees ik steeds meer over de maatschappelijke rolverdeling van vaders en moeders. Iets waar ik me erg aan stoor.

Het artikel van Sarah Sluimer (en haar aanmoediging en die van Aafke Romeijn) deed me besluiten om hierover een blogpost te schrijven.

Niet niets
Kinderen krijgen is niet niets. Kinderen opvoeden ook niet. En beide hebben met elkaar te maken. Beide worden gedaan door een vader en een moeder.

Je kunt op verschillende wijzes zwanger raken. Sommige mensen kiezen ervoor om bewust zelfstandig moeder te worden. Anderen kiezen ervoor om met twee moeders een kind op te voeden.

Voor het grootste gedeelte van de mensen kiezen een man en een vrouw ervoor om kinderen te krijgen en op te voeden. Maar daar is het soms al een brug te ver.

Vaders die opvoeden? Nee, vaders zijn stoer. Ze moeten niets hebben van de kinderen. En dan denk ik: "Wat voor vader ben je?"

Je kiest er samen voor om kinderen te nemen. Ik kan me niet voorstellen dat je dan denkt: "Hup, moeder, doe je ding. Ik zorg wel voor het geld."

Binding
Zelf ben ik nu vader van een zoon van bijna drie maanden. Als trotse vader had ik al snel een band met de kleine. Ik kon goed regelen dat ik drie weken vrij kon hebben na de komst van de kleine.

Die drie weken waren bikkelen. Nachtdiensten, zorgen, onzekerheden, twijfels, moedeloosheid. Alles voor de kleine om die tevreden te stellen.

Er zijn mannen die na twee dagen vaderschapsverlof zeggen: "Mazzel, succes, tot later!"

Nu is het nog wettelijk geregeld dat een vader maar twee dagen vaderschapsverlof heeft. In 2017 gaat het naar 5 dagen. Veel te kort. Hoe kun je als vader dan binding krijgen met je kind? Hoe kun je je partner de steun bieden die ze nodig heeft?

Hoe kun je als man een vrouw die emoties allemaal door laten maken. Vrouwen die net moeder zijn geworden (vooral de eerste keer) maken zoveel mee. Lichamelijk, mentaal. Met grote sociale druk "Ja, hoor, alles gaat goed. De bevalling ging als een zonnetje. De baby is een dotje. Etc. Etc."

Natuurlijk niet. Wees eerlijk als vader en moeder dat het gewoon kut is om de eerste weken en maanden te bikkelen. Maar ga als man niet langs de zijlijn staan.

Ik moest moeder en kind na drie en halve week weer verlaten. Verschrikkelijk was het.

Liefde
De kleine is nu bijna drie maanden oud. In mijn geval zie ik hem alleen maar in het weekend. Bewuste keuze en was ook van tevoren goed besproken.

Inmiddels weet hij dat hij van mij eten krijgt. Dat hij van mij aandacht krijgt. Dat hij van mij een schone luier krijgt. In de nachten dat ik bij hem ben.

Niet alleen in de nacht maar ook overdag. Dan niet altijd. De moeder is er ook. De verzorging is dan gezamenlijk.

Wat belangrijk is, is dat de moeder in het weekend kan bijtanken. Zij heeft de nachtdiensten doordeweeks. Ik in de weekenden. Ik tank bij in de doordeweekse nachten.

Mensen vragen ook wel eens of ik het niet moeilijk heb dat ik hem niet doordeweeks zie. Ik vind van niet. Ik ken mijn taken en plichten. Samen een kind, samen de verplichting, samen de verzorging. En vooral ook samen de lach van de kleine.

Niets beters dan een tevreden kind te zien. Een volle buik, een schone luier, een zucht van tevredenheid. Een lach die zegt: "Dank je wel!"

Jongens in het blauw
De maatschappij is nog teveel gericht op de tweedeling van man/vrouw. Dat begint al op de babyafdeling van de kledingwinkels.

Jongens horen blauw te dragen en Stoer op de shirtjes hebben staan. Daar moeten auto's en graafmachines op. Meisjes moeten juist weer heel tuttig gekleed worden. Bloemetjes, roze, etc.

Ik kijk graag naar wat ik de kleine weer kan bieden qua kleding. Ik ben meestal ook de enige man die tussen de babykleding kijkt. Er zijn alleen maar moeders te vinden.

Uiteraard overleg ik wel of bepaalde shirts of broeken wel kunnen met de moeder. Immers: samen opvoeden.

Maar met het uitzoeken van kleding word je zo snel beperkt. Het is óf roze óf blauw. Niet iets wat er tussen in past. Wat voor én jongens kan én voor meisjes.

Toen het geslacht van de baby nog niet bekend was, gingen we al kijken naar kleding. Maar ja, zonder te weten wat het wordt is die zoektocht snel afgelopen. Je kunt gewoon niet kiezen.

De kinderwagen is overigens paars! Fuck de mensen die denken dat een jongen niet in een paarse kinderwagen kan. Aan de andere kant is het ook fijn om mensen op het verkeerde been te zetten.

"Oh, wat leuk. Een meisje!" "Uh, nee hoor. Een jongen." En dan de blik van hen. Priceless.

Eerlijk
Toevallig postte zangeres Melanie Fiona onderstaande openhartige video. Ze vertelt hier haar verhaal over haar bevalling.

Hoe de vader van haar kind haar ondersteunde bij de keuze van bevallen. Hoe zij er tegenop zag om een bepaalde keuze te maken, die voor haar genomen werd. Omdat ze niet eerlijk was.

Haar boodschap vooral is: Wees eerlijk. Tegenover jezelf, tegenover je partner, tegenover je familie, tegenover je vrienden, tegenover de maatschappij.

Ze krijgt veel bijval van moeders die hetzelfde meemaakten, maar ook de vaders dienen deze video te kijken. Kijk wat een moeder meemaakt in de eerste weken/maanden.

En haar boodschap is ook mijn boodschap: Wees eerlijk.

dinsdag 17 mei 2016

De NBC dichterbij dan ooit?

In december 2015 vroeg ik me af of de Nationale Bibliotheekcatalogus (NBC) verder weg dan ooit was.

Die vraag heeft wat opgeleverd. Twee goede werksessies, veel uitzoekwerk, en resultaat.

Vragen stellen
Soms is het gewoon goed om kritisch naar bibliotheekzaken te kijken. Vragen stellen, waarom iets wel zo is en waarom niet. Niet iedereen kan en wil daar antwoord op geven.

De vraag "NBC verder weg dan ooit?" stelde ik niet voor niets. Ik zag dat belangrijke zaken verdwenen in bibliotheekcatalogi. Na mijn blogpost werd er al snel een werkgroep samengesteld van kundige mensen uit het vak met diverse perspectieven en belangen.

Vooral de diversiteit is belangrijk. De groep bestond niet alleen uit backoffice of staf, maar ook mensen die tussen de boeken staan. Degenen die de catalogi dagelijks gebruiken in het werk.

We merkten dat er nu ook daadwerkelijk iets moest gebeuren. Bibliotheken gaan langzaam over op de NBC en nemen afscheid van oude catalogi. Catalogi waar bruikbare aspecten in zitten, die de zichtbaarheid van externe bronnen vergroten.

In de NBC zitten ook externe bronnen, maar er kan gekozen worden om deze te verstoppen. Er kan gekozen worden om het zoekende websitebezoekers het heel moeilijk te maken. Is iets niet lokaal aanwezig, bestaat het dan wel? Om dit tegen te gaan hebben we tien tips opgesteld plus twee overwegingen.

Ontdek de NBC (en alle randverschijnselen)
Maar leer eerst de NBC kennen. Zoals we de NBC zien op websites is alleen maar de voorkant. Aan de achterkant is er meestal veel meer te zien. Johan Stapel van de KB heeft in elf sheets de huidige stand van zaken m.b.t. de bibliotheekcatalogi en de NBC samengevat.

Ontdek bijvoorbeeld hoe externe bronnen zich verhouden tot de catalogus en welke keuzes bibliotheken kunnen maken om te tonen. E-books, Passend Lezen, Muziekweb, Musidesk (bladmuziek) etc. Niet onbelangrijk is de beschikbaarheid van materialen. Ook kun je kiezen wat je als eerste toont aan de zoekende bezoeker.

Kortom de NBC is niet alleen even een catalogus, die je zomaar implementeert.

Ontdek de goede dingen
In mijn vorige NBC-post liet ik veel dingen zien die niet goed gaan. Maar nu laten we juist zien wat er goed is in de bibliotheekcatalogi. Er zijn juist heel veel goede dingen, waar je als bibliotheek echt iets mee kunt.

Tijdens de eerste sessie hebben we op basis van de slechte voorbeelden tips opgeschreven die juist in de NBC moeten.

Op basis hiervan ben ik gaan kijken waar deze nu al te vinden zijn. Deze vind je in de tien tips (het lijkt wel een tipparade) met links naar de bibliotheekcatalogi.

Aangezien catalogi nu zo snel veranderen, verwacht ik dat er ook wel snel linkrot zal ontstaan. Helaas.

We sluiten de presentatie af met twee overwegingen. Een overweging kan zijn om niet zelf te beslissen wat je wilt doen. Maar op de Koninklijke Bibliotheek wachten met een NBC-voorkant.

Tenslotte ga zelf op ontdekkingstocht langs de bibliotheekcatalogi. Wij hebben dat gedaan, maar dat kun je zelf ook.

De vraag
Zou de NBC niet echt verder weg zijn dan ooit? Ik denk het eerlijk gezegd niet. Met deze tips kom je een heel eind om je 'eigen' NBC samen te stellen.

Natuurlijk zijn we nu alweer vijf maanden verder in de tijd, dat brengt de NBC landelijk vijf maanden dichterbij.

Maar zonder Karin, Pascale, Esther, Marie-Bernadette, Iwan, Erwin, Johan, Lieke, Mark, Brigit en Marjon (en ikzelf) hadden we dit niet kunnen bewerkstelligen. Hulde voor hen voor de inzet en de input.

Het laat maar eens zien dat je met een gezamenlijk doel snel resultaat kunt behalen in de bibliotheken.

En zoals Mark vandaag blogde: Dus hup, aan de slag!


donderdag 14 april 2016

#Biebplaza 2016

Voor het eerst was ik bij Bibliotheekplaza. Vanuit Muziekweb bezocht ik deze inspiratiedag. In tegenstelling tot het Bibliotheekcongres werden vandaag door Probiblio mensen van buiten de bibliotheekwereld uitgenodigd.

Dit was goed en verfrissend om maar even een modewoord erin te gooien. Hulde voor de organisatie in de muziektempel van Utrecht: Tivoli Vredenburg. De bibliotheek in de muziek. Heel mooi!

Ik houd het niet te lang in deze blogpost. Ik blijf bij de kern. Voor de uitgebreide verslagen, lees de blogposts van snelblogger Mark Deckers.

Kern
De kern van de dag was wel: Geef de mensen vertrouwen en gooi alle controles en processen eruit. Vanuit de presentaties kwam ook wel naar voren dat je echt om de gasten van je bibliotheek moet denken. Hen in het middelpunt zetten.

De vertaalslag moeten de bibliothecarissen zelf maken. Doe dingen samen met de gasten van de bibliotheek.

Verkopen
De Efteling heeft het over gasten. Geen klanten, bezoekers etc. Gasten. De Efteling verkoopt ook geen entreekaartjes, maar belevenissen en herinneringen. Zie de parallellen met de bibliotheek. 

Een bibliotheek verkoopt ook bibliotheekabonnementen, geen entreekaartjes, geen tegoed voor printen etc. Nee de bibliotheek verkoopt macht. Immers, kennis is macht. 

Deze stichting denkt heel erg vanuit Why? (Dagelijkse dingen laten vergeten) -> How? (Verhalen vertellen) -> What? (De beste bestemming).

De Efteling was ook de enige die dacht aan kinderen. De rest van Bibliotheekplaza ging alleen maar over de oudere doelgroepen. 

Koken
Topkok Ron Blaauw vertelde dat je soms helemaal alles over de kop moet zetten. Hij wilde niet in de sleur van drie Michelin-sterren leven. Hulde! 

Hoeveel bibliothecarissen leven er wel niet in de sleur van de bibliotheek? Ron's boodschap: Als je het werk niet meer leuk vindt, kun je vertrekken. En ook: Druk hebben is geen excuus. Mijn boodschap: Als je het druk hebt, ga je maar meer uren werken in de bibliotheek.

Doen
Doen is het nieuwe denken werd er ook gezegd. Maak geen ellenlange plannen, maar doe, probeer, maak fouten, leer ervan, doe opnieuw. Maar plan niet.

Goochelen
Victor Mids liet zijn trucs zien op het podium. Van kleins af aan heeft hij de bibliotheek gebruikt voor het leren van trucs en voor zijn studie. Hij liet vooral zien dat je met taal. Goochel met taal en je kunt mensen afleiden en verleiden. 

Dirigeren kun je leren
Dit kwam niet alleen naar voren tijdens de sessie van "De vrije denkers", maar ook bij de dirigent Jules van Hessen. Een dirigent kan op verschillende manieren fouten corrigeren. Maar doe het wel op een manier wat gepast is.

Toekomst
De zaal werd ook nog getrakteerd op een toekomstvisie waar alles aan elkaar gekoppeld is. Het lijkt heel handig als een bibliotheek precies weet wat een bibliotheekgast wil lenen, maar ik denk toch dat dat te ver gaat. 

Lokken
Tenslotte hield Midas Dekkers een betoog om mensen te lokken. Kijk hoe anderen dat doen. Midas is van mening dat je dat doet met een bibliotheek vol boeken. Maar we weten allemaal wel dat dat een gepasseerd station is. 

De collectie blijft van belang, maar mensen lok je tegenwoordig ook met een goede programmering. 

Leren
Hopelijk hebben de aanwezigen veel geleerd van deze dag. Of gaan we over naar de waan van de dag? Immers, vrijdag is meestal de vrije dag en het weekend is er dan ook weer.

Weer een illusie armer?

dinsdag 12 april 2016

De witte bibliotheek

Culturele diversiteit is tegenwoordig een hot issue. Maar is dat ook zo in bibliotheken? Bibliotheken hebben een heel sterk "volksverheffingsidee". "Wij" leren onze bezoekers hoe ze kunnen lezen, hoe ze van kunst en cultuur kunnen genieten, we geven hen ruimte om te kunnen debatteren en elkaar te ontmoeten.

In bibliotheken komen ook veel bezoekers met buitenlandse roots. Surinaamse, Antilliaanse, Marokkaanse, Turkse, Afrikaanse (alle landen) en sinds kort ook Syrische bezoekers.

De zogenaamde "allochtonen". Maar natuurlijk ook mensen uit andere landen, die dan weer niet allochtoon genoemd worden. Ik houd niet van wij/zij.

We zijn allemaal Nederlanders met diverse achtergronden. Sommige mensen hebben én Surinaamse, én Chinese, én Antilliaanse achtergronden. Door de culturele verscheidenheid vervagen de strikte achtergronden.

Dit zijn niet alleen volwassenen, maar ook kinderen (en ouders). Kinderen kunnen heel veel boeken uitkiezen in de bibliotheek. Maar het blijkt dat deze kinderen alleen maar boeken te zien krijgen over kinderen met Nederlandse roots. Deze kinderen kunnen zich niet identificeren met de hoofdpersonen in de boeken.

Kinderboeken
Op 2 april kwam dit naar voren tijdens de Middag van het Kinderboek in de OBA. Als je de foto's van deze middag bekijkt, zie je het gebrek aan diversiteit tussen de kinderboekenschrijvers. Hoe kan dat? Het schijnt dat uitgevers schrijvers met buitenlandse roots niet goed (genoeg) vinden of dat ze er niet zijn.

Natuurlijk is dat onzin. Er zijn ook auteurs die voor volwassenen schrijven. Zij worden wel omarmd door uitgevers (of juist niet), maar ze krijgen wel boeken uitgegeven. Maar voor kinderboeken gelden blijkbaar andere normen.

Het schijnt ook dat de doelgroep van kinderen en ouders van buitenlandse roots niet interessant zijn voor uitgevers. Ze lenen de boeken wel, maar kopen niet. En wat niet verkoopt in Nederland, wordt niet uitgegeven.

Bibliotheken
Terug naar de bibliotheken. Bibliotheken worden bestuurd door directeuren en zij worden ondersteund door stafafdelingen: marketing, communicatie, educatie, frontoffice.

Waar in de frontoffice nog donkere medewerkers werken, is de backoffice voor 99% wit. Deze witte backoffice bepaalt welke programma's er worden samengesteld, wie hun collega wordt, wanneer bepaalde zaken besproken worden etc.

Ik vroeg iemand die redelijk vaak in bibliotheken komt, of ze weleens donkere bibliothecarissen tegenkomt. In haar privésituatie en haar artiestenbestaan en haar dagelijkse werk. Ze schrok en zei "Niet".

Intact houden van de witte bibliotheek
In Amerika is er nog een echte bibliothecarissenopleiding op universitair niveau. Daar is er een speciaal programma om diversiteit te stimuleren. Wat blijkt... Dit programma houdt de witte bibliotheekwereld intact.

Met dank aan Ton de Kruyff, die deze blogpost twitterde. Nog een interessante blogpost uit Amerika. Dit is niet alleen gericht op de openbare bibliotheken, maar ook de universiteitsbibliotheken en andere bibliotheken.

Tijdens mijn studie Informatiedienstverlening en -management was er over de jaren slechts één Surinaamse studiegenote. De rest... Tja.

In Amerika wordt er door bibliotheken/bibliothecarissen veelal gedacht vanuit de witte middenklasse. Hier in Nederland is dat eigenlijk niet anders.

De salarissen voor de stafafdelingen is hoger dan de frontoffice-medewerkers. Vaak zijn deze stafafdelingen bemenst door vrouwen, die ook al een hardwerkende man hebben. Van middelbare leeftijd met een parttime contract. Oftewel, ze zitten gebakken.


Qua directies is net zo wit gesteld. Op de headerfoto van het Twitter-account van de VOB staan alleen maar witte mensen, mannelijk en vrouwelijk redelijk gelijk.

Code Culturele Diversiteit
De VOB benoemt overigens wel culturele diversiteit binnen bibliotheekorganisaties. Maar verwijst al snel naar de website van de Code Culturele Diversiteit waar dit gepubliceerd is (PDF).

Echt beleid wordt er dus niet op gevoerd. Ik heb ook niet echt het idee dat lokale bibliotheken beleid voeren op het binnenhalen van mensen met buitenlandse achtergronden.

Mijn eigen ervaringen met bibliotheken heeft eenzelfde beeld. Vanuit mijn werk in Rotterdam heb ik veel contact met bibliotheken. Om eerlijk te zijn, ken ik één iemand vanuit die functie met buitenlandse roots.

Scroll ook eens door de deelnemers van Biebtobieb en bedenk wie wat doet in bibliotheekland.

Anders
Het kan ook anders. In 2015 was ik aanwezig bij de opening van de Jongerenmaand in Bibliotheek Rotterdam. Bij de samenwerkingspartners was ik de enige met Nederlandse achtergrond. De rest was Afghaans, Surinaams, Antilliaans, Kaapverdiaans etc. Degene die de Jongerenvloer bestiert en organiseert heeft roots van buiten Nederland. Ze doet niets voor mensen uit deze landen, maar juist mét. En dat is de kracht.

"We"
Het is toch wel vreemd dat "we" dingen organiseren voor "hen". En dat die "hen" niet gewoon goed vertegenwoordigd zijn in de bibliotheken. Eigenlijk is er nog helemaal niets veranderd in acht jaar tijd.

Hoe kunnen "wij" iets organiseren voor "hen" zonder te weten "wat" ze echt willen en nodig hebben?

Juist met achtergronden van buiten Nederland krijg je echte verrijking voor de bibliotheek, voor de medewerkers, voor de bibliotheekwereld en vooral voor de bezoekers.

maandag 1 februari 2016

Bibliotheekpas en -abo zijn passé

De bibliotheekpas en het bibliotheekabonnement zijn passé. Ze zijn ouderwets en gaan niet mee met de huidige ontwikkelingen.

Vandaag werd bekend dat het IBAN-nummer in de toekomst gaat verdwijnen. Het verandert in betalen met je mobiele nummer.

Maar niet alleen het IBAN-nummer is een lastig nummer, ook het bibliotheekpasnummer is niet altijd gemakkelijk te onthouden.

Er zijn nu mooie ontwikkelingen met de nationale bibliotheekpas. Dit gaat in fasen, maar zo te zien blijft het pasnummer bestaan. Maar is dat wel handig?

NFC/RFID
Bij de bibliotheekwereld gaan de ontwikkelingen ook gewoon door. Denk aan de bankpas. Je kunt op steeds meer plaatsen met die pas contactloos betalen. Met de bibliotheekpassen van tegenwoordig kun je ook al contactloos inloggen. Ook de OV-chipkaart gebruikt NFC/RFID.

Muziekweb gebruikt al een tijd de mogelijkheid om in te loggen met je RFID-pas op de website. Dit kan in de bibliotheek van Rotterdam op het Muziekwebplein. En het kan (binnenkort) ook met de Muziekweb Touchscreens in Amsterdam, Groningen, Dordrecht, Ermelo, Veldhoven en Leiden.

Maar het kan nog een stap verder. Inloggen met je telefoon. Mobiele telefoons kunnen tegenwoordig ook geprogrammeerd worden waarmee je allerlei zaken kunt afhandelen met NFC. Betalen, reizen etc.

De Wise-app van Bicat kan inmiddels ook met NFC gebruikt worden om titelinformatie op te vragen. Handig!

Pasnummer
Maar ja, we blijven het pasnummer houden. Waarom kan dat niet gewoon veranderd worden in je mobiele nummer?

Op bibliotheekwebsites kun je inmiddels al inloggen met een zelfgekozen gebruikersnaam en een wachtwoord, dat wel weer aan allerlei voorwaarden moet voldoen.

Ook in het kader van de nationale bibliotheekpas lijkt het me goed om een eenduidige manier te vinden om in te loggen. Pasnummers zijn al veel te oud.

Inmiddels wordt er al gewerkt met ID-actoren, waarmee bibliotheekleden uit elkaar gehouden worden. Daar kun je andere dingen aanhangen, zoals dus het e-mailadres, het mobiele nummer, postcode etc. En het leuke is dat deze gegevens allang bekend zijn.

Inmiddels kun je al met je e-mailadres inloggen om e-books te lenen. Maar ook je Twitter-, Facebook-, Yahoo-, Windows-, Google- en LinkedIn-account kun je gebruiken voor de e-books. Dus waarom niet deze accounts gebruiken voor je bibliotheekabonnement?

En uiteindelijk is alles gekoppeld in het IAM-systeem en hopelijk dan ook met het DigID-account.

Dus: weg met je pasnummer en login met je e-mailadres.

P.S. Natuurlijk hebben de 4 miljoen kinderen niet allemaal een e-mailadres, maar daar is ook best een oplossing voor te vinden.

Bibliotheekabonnement
Niet alleen het pasnummer is onnuttig, maar ook bibliotheekabonnementen zijn passé. Ja, je hebt een abonnement op Spotify, een abonnement op de krant. Of een abonnement op een tijdschrift. Maar een abonnement op de bibliotheek heb je toch tegenwoordig niet meer nodig?

Een bibliotheek is tegenwoordig veel meer dan alleen het lenen van boeken. Je kunt ook activiteiten volgen, surfen op het draadloos netwerk, de krant lezen (kan ook zonder lidmaatschap), etc.

De echte innovatie op het gebied van abonnementen moet nog wel komen. Nu wordt er nog teveel gericht op het uitlenen van boeken. Dan wel fysiek, dan wel digitaal.

Maak ook mogelijkheden voor het bezoeken van activiteiten, of gebruik maken van de expertise van de bibliothecaris (1-op-1-begeleiding) etc. Inmiddels is het wel duidelijk dat mensen willen betalen voor kennis en kunst (Netflix, Spotify). Dus waarom moeten de diensten van de bibliotheken dan gratis aangeboden worden?

Vraag er geld voor. En dan ook goed geld. Als bibliotheek kun je 80% gratis geven, maar voor de 20% kun je goede vergoedingen vragen. Persoonlijke aandacht en begeleiding.

Voorbeelden:
- Werkbegeleiding
- Sollicitatiebegeleiding
- Huiswerkbegeleiding
- Activiteitenabonnement
- Opvoedingsbegeleiding
- Studiebegeleiding
- Docenten/leerkrachtenbegeleiding
- Databankenabonnement
- Mediawijsheidbegeleiding
- Muziekabonnement
- Netwerkabonnement
- Internetabonnement
- Taalbegeleiding
- Etc.

En ja, op andere vlakken worden mensen al goed bediend door middel van boetevrij lenen etc. Bied dus als bibliotheek echte dienstverlening aan! Tegen betaling.

maandag 11 januari 2016

Vereniging van verdeeldheid

Het is een interessante tijd in bibliotheekland. Er is een vereniging van bibliotheken, maar die vereniging lijkt alleen maar op een vereniging van verdeeldheid.

Als je dan ook nog eens leest dat de vier grote bibliotheken de provinciale organisaties willen buiten sluiten, weet je eigenlijk hoe het zit.

E-books
Daarnaast ook nog het gedoe met de digitale toegang tot e-books, die uiteindelijk wel verkregen is via de KB. Een nieuw plan voor de vereniging waar de transitie in fasen wordt gedaan. Iets wat logisch is.

Catalogi
Eén bibliotheekcatalogus moet er komen, waar alles te vinden is. Dit terwijl de bibliotheken lokaal bepalen wat er in staat. De buren worden buitengesloten. Welke bibliotheekburen?

Inkoop
Dan is er nog een inkooporganisatie die nu pas naar de klanten (bibliotheken) gaat luisteren. Waar tegen bibliotheken in verzet gaan en zelf boeken gaan inkopen. En dan ook nog transparantie wensen, wat uiteraard wenselijk is.

Waar een manager wordt gehaald, die als een start up moet gaan werken binnen de nieuwe afdeling New Business. Voor innovatie. En wordt er eindelijk gesproken met klanten, de bibliotheken.

Tussen de regels
Ik vind het allemaal maar vreemd. Ik kan niet alles zien wat er speelt binnen de bibliotheekwereld. Soms hoor en lees ik weleens wat. En daarnaast is het zaak om tussen de regels door te lezen.

Wat wordt er nu echt bedoeld en gedaan door bibliotheken? Wat wordt er precies gedaan door landelijke organisaties. En wat door de provinciale organisaties?

Desondanks zou de invoering van een vereniging de bibliotheekwereld verder moeten helpen. Maar de afgelopen tijd lijkt het alsof het steeds erger wordt.

Bibliotheken werken steeds meer tegen elkaar, dan met elkaar. Er is geen landelijke leiding. Iemand die zegt waar het naartoe gaat.

Grenzen
En dat is wel nodig in deze verdeelde bibliotheekwereld. Een wereld met grenzen, die steeds dichter gaan.

maandag 4 januari 2016

Nu al klaar met #2016jaarvanhetboek

2016 is het jaar van het boek. En ik ben er nu al klaar mee.

Het begon vandaag met een Twitter-bom. Tientallen mensen twitterden hetzelfde met de hashtag #2016jaarvanhetboek.

Je kon je aanmelden om je profiel te gebruiken om hetzelfde te twitteren. Misschien leuk, maar wel erg irritant.

Er zijn mooie plannen voor het nieuwe jaar m.b.t. "het boek", maar Timo Boezeman twitterde vandaag het goede nieuws. 3,7% meer omzet aan boeken dan in 2014. Dan is toch eigenlijk 2015 het jaar van het boek geweest?

Mensen kopen weer boeken, economie trekt weer aan (zegt men). Maar wie zegt dat mensen meer tijd hebben tegenwoordig? Of is het alleen maar pronken met je boekenkast?

Desalniettemin is het goed dat er aandacht is voor boeken, maar mag het wel een stuk minder hyperactief?