donderdag 12 mei 2011

Na censuur nu spionage

Een tijdje geleden blogde ik dat XS4ALL me replyde met de melding dat ze niet aan censuur doen, in tegenstellig tot KPN.

Inmiddels blijkt dat KPN (moedermaatschappij van XS4ALL) er zelfs spionage-activiteiten op na houdt met DPI.

Al met al zal KPN (en Hi en Telfort) op deze manier nog meer klanten verliezen en minder nieuwe klanten krijgen.

Welkom in de nieuwe wereld.

maandag 9 mei 2011

EP is het nieuwe album?

Vandaag kreeg ik weer een nieuwe EP binnen, van KT Tunstall. The Scarlet Tulip EP.

Ik moet toegeven dat ik grote fan ben van KT. Toen ik een melding kreeg over het verschijnen van de EP, heb ik het direct besteld. Op het werk nog wel. Bij EP's is het vaak een kwestie van op=op.

Maar EP's komen steeds meer en meer terug. In vroegere jaren waren EP's een middel om singletjes langer te maken: Extended Play. Nu is het vaak een middel voor een beginnende band om alvast iets te kunnen verkopen aan de fans.

Wat me nog meer opvalt, is dat grote artiesten een tussentijdse EP uitbrengen. Zoals een KT Tunstall of een Corinne Bailey Rae (The Love EP), etc.

Een bekende Nederlandse artieste kan ook nog een EP maken. Ze heeft inmiddels al nummers opgenomen, maar dubt nog over een Special Edition of een geheel nieuw album.

Een EP is dan een slimme zet. Het volgende album komt vanzelf wel.

Turkije is booming

Istanbul is een geweldige stad. Wat me opviel was dat alles wat handgemaakt is, is Turks. In Nederland hebben we veel invloeden uit Aziƫ (China, Japan). Sieraden zijn Turks, schoenen zijn Turks, (leren) jassen zijn Turks, kleding is Turks (op C&A, Gap, H&M na), vazen en schaaltjes zijn Turks, namaakartikelen zijn Turks.

Wat een grote economie heeft Turkije eigenlijk en de Europese Unie wil niets weten van Turkije. Vreemd. Als al die vermogende Turken hun spullen naar de EU kunnen vervoeren zou de kwaliteit van deze producten verhoogd worden. Voor Europese standaarden natuurlijk. En die Turkse ondernemers kunnen nog meer verdienen aan de grote markt van Europa.

Een goed voorbeeld zijn de sieradenwinkeltjes, die nu vooral door Aziatische mensen gerund worden. Vlakbij de 'kruidenbazaar' van Istanbul kwam ik een groot aantal winkels en groothandels tegen vol met sieraden. Vier, vijf verdiepingen vol met deze artikelen en dan tientallen van zulke winkels. Er kwam echt geen eind aan de rijen oorbellen, armbanden en kettingen.

Wat me daarnaast ook opviel, was het grote aantal winkels. Overal zijn winkels (vooral kledingwinkels), terwijl ze in principe allemaal hetzelfde verkopen. In elke winkel waren daarnaast niet veel klanten te zien. Ik vraag me dan wel af, waar kunnen de mensen van leven. Blijkbaar kan het wel. Het leven in Istanbul is duur en druk.

Je moet wel echt weten waar je wat kunt vinden in die grote stad. Gelukkig kreeg ik hulp van een lokale vriendin die ons wees op de juiste plekken.

Maar dan nog, als Europeaan en Antilliaan ben en blijf je een attractie tussen de Turkse consumenten en schoolkinderen.